недалічы́ць, ‑лічу, ‑лічыш, ‑лічыць; зак., што і чаго.

1. Не закончыць лічэння, падлікаў чаго‑н.

2. Тое, што і недалічыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

carry out

выко́нваць (зага́ды, інстру́кцыі), зрабі́ць, зако́нчыць, праве́сьці (плян, до́сьлед)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

finish off

а) зако́нчыць

б) змардава́ць; зьні́шчыць; дабі́ць; дако́нчыць; дакана́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

ко́нчыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак.

1. што, а таксама з чым і з інф. Завяршыць, давесці да канца, закончыць.

К. касьбу.

К. з рамонтам.

К. чытаць.

2. што чым. Зрабіць што-н. у заключэнне, закончыць чым-н.

К. артыкул цытатай.

К. выступленне заклікамі.

3. што, з чым і з інф. Палажыць канец чаму-н., спыніць што-н.

К. гулянкі.

К. з п’янствам.

К. бяздзейнічаць.

4. што. Завяршыць навучанне дзе-н.

К. аспірантуру.

5. каго (што). Звесці са свету (разм.).

◊

Дрэнна (кепска) кончыць — пра ганебны канец чыйго-н. жыцця або дзейнасці.

Кончыць жыццё — памерці.

|| незак. канча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

дамы́цца, ‑мыюся, ‑маешся, ‑маецца; зак.

1. Закончыць мыцца; памыцца поўнасцю.

2. (з адмоўем). Цяжка адмыць. Запэцкаюцца рукі ў чарніла — не дамыешся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адсвяткава́ць

1. féiern;

2. разм (закончыць святкаваць) áufhören zu féiern

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

дагаблява́ць, ‑люю, ‑люеш, ‑люе; зак., што.

1. Закончыць габляваць што‑н. Дагабляваць дошкі.

2. Абгабляваць да пэўнай мяжы. Дагабляваць бэльку да сярэдзіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Klássenziel

das ~ erréichen — зако́нчыць навуча́льны год, перайсці́ ў насту́пны клас

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

закруглі́цца, ‑круглюся, ‑круглішся, ‑кругліцца; зак.

1. Стаць круглым, закругленым. Бераг возера закругліўся.

2. перан. Разм. Скараціўшы, закончыць (прамову, выказванне і пад.). Прамоўца закругліўся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зя́бліва, ‑а, н.

Асенняе ўзворванне поля, а таксама поле, узаранае з восені пад веснавую сяўбу. Закончыць зябліва. Ранняй вясной барануюць і культывуюць зябліва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)