катаржа́нін, -а, мн. -жа́не і (з ліч. 2, 3, 4) -жа́ніны, -жа́н, м.

Чалавек, які адбывае катаргу або які быў на катарзе.

|| ж. катаржа́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. катаржа́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

муні́тка

‘жан. да муніт - прадстаўнік пэўнага рэлігійнага аб'яднання’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. муні́тка муні́ткі
Р. муні́ткі муні́так
Д. муні́тцы муні́ткам
В. муні́тку муні́так
Т. муні́ткай
муні́ткаю		 муні́ткамі
М. муні́тцы муні́тках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

шубра́ўка

‘жан. да шубравец - сябра літаратурна-грамадскага таварыства’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. шубра́ўка шубра́ўкі
Р. шубра́ўкі шубра́вак
Д. шубра́ўцы шубра́ўкам
В. шубра́ўку шубра́вак
Т. шубра́ўкай
шубра́ўкаю		 шубра́ўкамі
М. шубра́ўцы шубра́ўках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

гутня́нка

‘жан. да гутняк - рабочы, які працуе на гуце’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. гутня́нка гутня́нкі
Р. гутня́нкі гутня́нак
Д. гутня́нцы гутня́нкам
В. гутня́нку гутня́нак
Т. гутня́нкай
гутня́нкаю		 гутня́нкамі
М. гутня́нцы гутня́нках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

◎ Пашо́ччы ’пайшоўшы’ (Нас.). З кароткага дзеепрыметніка жан. роду по‑шьдъши. Да хадзіць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Люба́ва ’нятлустае свіное мяса’ (валож., Жыв. сл.) — субстантываваны прыметнік жан. роду. Да любі́вы (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ліфт (ТСБМ), як і ліфта ’ліфт’ (паст., Сл. ПЗБ) — з рус. лифт, якое з англ. lift ’тс’. Канчатак жан. роду ‑а пад уплывам больш ранняга ві́нда (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

=in

суф. назоўнікаў жан. роду, утварае:

1) назвы асоб жан. полу ад назваў асоб муж. полу: Fréundin сябро́ўка

2) назвы самак жывёл: Wölfin ваўчы́ца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

=heit

суф. назоўнікаў жан. роду, утварае назвы якасцей, уласцівасцей, стану: Beschéidenheit f - сці́пласць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Пато́к, пато́ка ’ручай, рака з вузкім рэчышчам і бурным імклівым цячэннем’, ’струя’ (ТСБМ, Нас.). Укр. потік, рус. поток, польск. potok, чэш., славац. potok, славен. pȏtok, pótok, ст.-слав. потокъ. Прасл. potokъ. Да цячы́ (гл.). Жан. род у патока, як зато́ка ці рака́.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)