Verbum

про́разь, -і, мн. -і, -ей, ж.

1. Скразная прарэзаная адтуліна; жалабок.

П. прыцэла.

2. Від скразной разьбы (спец.).

Мастацкая п.

уласці́васць, -і, мн. -і, -ей, ж.

Характэрная асаблівасць, рыса, прымета каго-, чаго-н.

Валодаць якімі-н. уласцівасцямі.

У. спадчыннасці арганізма.

фарэ́ль, -і, мн. -і, -ей і -яў, ж.

Тое, што і стронга.

|| прым. фарэ́левы, -ая, -ае і фарэ́льны, -ая, -ае.

папасе́яць, -е́ю, -е́еш, -е́е; -е́й і папасява́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і папасе́йваць, -аю, -аеш, -ае; зак., чаго (разм.).

Сеяць доўга, неаднаразова.

за́вадзь, -і, мн. -і, -ей і -яў, ж.

Невялікі заліў ракі ці возера з запаволеным цячэннем.

◊

Ціхая завадзь — бяспечнае, спакойнае месца.

крэ́пасць¹, -і, мн. -і, -ей, ж.

Умацаваны пункт з доўгачасовымі абараняльнымі збудаваннямі; цвердзь.

Брэсцкая к.

|| прым. крапасны́, -а́я, -о́е.

К. вал.

асаблі́васць, -і, мн. -і, -ей, ж.

Характэрная прымета, адметная якасць, уласцівасць каго-, чаго-н.

А. дзіцячага характару.

Асаблівасці правапісу беларускай мовы.

пуць, -і, мн. -і́, -е́й, м.

Чыгуначная або трамвайная каляя, лінія.

Служба пуці.

Запасны п.

|| прым. пуцявы́, -а́я, -о́е.

П. абходчык.

сце́рлядзь, -і, мн. -і, -ей і -яў, ж.

Рыба сямейства асятровых з вельмі якасным мясам.

|| прым. сцярля́джы, -ая, -ае.

Сцярляджая ікра.

цытадэ́ль, -і, мн. -і, -ей і -яў, ж.

1. Гарадская крэпасць.

2. перан., чаго. Цвярдыня, апора (высок.).

Ц. міру.

Брэсцкая ц.