fumigation

[,fju:mɪˈgeɪʃən]

n.

1) абку́рваньне n.

2) дым або́ выпарэ́ньні, ужыва́ныя пры абку́рваньні

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Пухтава́ць (пухтоваць) ’валіць (пра дым)’ (ганц., Сл. ПЗБ). Відаць, “інтэнсіўны” ітэратыў да пу́хаць ’пыхаць’ (гл.), параўн. пухць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

тума́ніць, -ню, -ніш, -ніць; -нены; незак., што.

1. Засцілаць, рабіць нябачным што-н.

Дым туманіў неба.

2. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.), перан. Перашкаджаць добра бачыць або ясна разумець, успрымаць што-н.

Слёзы туманілі вочы.

Т. галаву.

|| зак. затума́ніць, -ню, -ніш, -ніць; -нены.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

парахавы́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да пораху. Парахавы дым. // Прызначаны для вырабу або захоўвання пораху. Парахавы склад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ды́мчаты, ‑ая, ‑ае.

Шараваты, колерам падобны на дым. Дымчатыя акуляры. □ Вецер хутка гнаў цёмна-сінія дымчатыя хмары. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шы́засць, ‑і, ж.

Уласцівасць шызага. Дым усё больш і больш захінаў неба сваёй шызасцю, завалакваў вуліцу. М. Ткачоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

acrid [ˈækrɪd] adj.

1. е́дкі, во́стры (пра пах, дым і да т.п.)

2. рэ́зкі, з’е́длівы;

an acrid remark рэ́зкая заўва́га

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

sztok :

pijany w sztok разм. п’яны ў дым (ушчэнт)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

гіпакапні́я

(ад гіпа- + гр. kapnos = дым)

змяншэнне колькасці і паніжэнне парцыяльнага ціску двухвокіслу вугляроду ў артэрыяльнай крыві (параўн. гіперкапнія).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гіперкапні́я

(ад гіпер- + гр. kapnos = дым)

павелічэнне колькасці і павышэнне парцыяльнага ціску двухвокісу вугляроду ў артэрыяльнай крыві (параўн. гіпакапнія).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)