act up

informal

а) дрэ́нна захо́ўвацца

б) сваво́ліць, капры́сіць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

падгнаі́ць, ‑гнаю, ‑гноіш, ‑гноіць; зак., што і чаго.

Разм. Дрэнна даглядаючы, захоўваючы, даць падгнісці. Падгyаіць бульбу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

парта́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; незак., што.

Разм. груб. Рабіць што‑н. дрэнна, недакладна, без ведання справы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

баранава́цца, ‑нуецца; незак.

1. Паддавацца баранаванню. Дзірваністая глеба дрэнна барануецца.

2. Зал. да баранаваць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

mannered [ˈmænəd] adj.

1. мане́рны

2. : wellmannered/bad-mannered до́бра вы́хаваны, ве́тлівы/дрэ́нна вы́хаваны, няве́тлівы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

misconduct

1. [,mɪsˈkɑ:ndʌkt]

n.

1) благо́е трыма́ньне, неадпаве́дныя паво́дзіны

2) дрэ́ннае, благо́е кіраўні́цтва

3) Law жані́мская здра́да

2. [,mɪskənˈdʌkt]

v.i.

дрэ́нна трыма́цца

3.

v.t.

дрэ́нна кірава́ць чым

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

out of line

а) у нязго́дзе

б) які́ дрэ́нна захо́ўваецца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

маты́ль, -я́, мн. -і́, -ёў, м.

1. Тое, што і матылёк.

2. Лічынка камара, якая служыць прынадай пры лоўлі ры́бы, а таксама кормам для акварыумных рыб.

◊

Матылі ў вачах (разм.) — пра мігценне перад вачамі, калі становіцца млосна, дрэнна.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Сто́гнуць ‘выдаваць працяглыя глухія гукі’ (Нас., Байк. і Некр.): на ўси животы стогнець (Нас.). Гл. стагнаць. Сюды ж стогоне́ць ‘гудзець, аддавацца гулам’ (ТС), што можна разглядаць як другаснае пашырэнне асновы, і стогне́ць ‘дрэнна захоўвацца, псавацца’ (ТС) — магчымы ітэратыў да стагнаць з семантыкай ‘дрэнна сябе адчуваць; дрэнна пачувацца’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

аб’яда́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да аб’есці.

•••

Бакі аб’ядаць — заўсёды сварыцца з кім‑н., дрэнна жыць у сям’і.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)