Néuzeit

f - но́вы час, суча́снасць

die Geschíchte der ~ — но́вая гісто́рыя

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

адвячо́ркам, прысл.

У хвіліны перад самым вечарам. Невядома, як доўга цягнулася б гэта гісторыя, каб аднаго разу адвячоркам не прыйшла да іх настаўніца. Колас. Выйдзі адвячоркам у жытное поле і паслухай пошум спелых каласоў. Вітка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хоро́шенький разг.

1. (миловидный) прыго́жанькі, харо́шанькі;

2. ирон. до́бры, до́бранькі;

хоро́шенькая исто́рия ирон. до́брая (до́бранькая) гісто́рыя;

◊

хоро́шенького понемно́жку до́брага патро́шку.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

Газы́нка ’лямпа’ (Сцяшк.). Таго ж паходжання, што і газні́к, газні́ца (гл.), г. зн. звязана са словам га́за (гл.). Але дэталі ўтварэння гэтага слова невядомыя, таму яго гісторыя застаецца незразумелай.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мішура́, ‑ы, ж.

1. Пазалочаныя або пасярэбраныя металічныя ніткі, з якіх вырабляюць парчовыя тканіны, галуны, каніцелі і пад.

2. перан. Знешняя, падманная бліскучасць. У адмятанні мішуры і пазалоты з уяўных купалавых сяброў дапамагае нам сягоння гісторыя. Лужанін.

[Ад араб. mozavvir — падроблены.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

anecdote [ˈænɪkdəʊt] n.

1. каро́ткае заба́ўнае апавяда́нне пра рэа́льную асо́бу або́ падзе́ю; сме́шная гісто́рыя

2. (суб’екты́ўнае) апіса́нне, яко́е не заснава́на на фа́ктах

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

першабы́тны гіст, антр úrsprünglich; Ur-;

першабы́тны чалаве́к Úrmensch m -en, -en;

першабы́тнае грама́дства Úrgesellschaft f;

гісто́рыя першабы́тнага грама́дства Úrgeschichte f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

gag​1 [gæg] n.

1. заты́чка; кляп

2. infml жарт; сме́шная гісто́рыя;

He did it as a gag. Ён зрабіў гэта дзеля жарту.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ру́скі ​1,

гл. рускія.

ру́скі ​2, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да Русі. Расіі. Руская гісторыя. Руская прырода. Рускае грамадства.

2. Які мае адносіны да рускіх, належыць ім. Руская мова. Руская культура. // Уласцівы рускім, такі, як у рускіх. Рускі характар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

dreszczyk :

historia z ~iem — жудасная гісторыя;

żadny ~u — прагны моцных адчуванняў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)