Históri¦e

f -, -n гісто́рыя (у розн. знач.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

гістарыягра́фія

(ад гісторыя + -графія)

1) гісторыя гістарычнай навукі ў цэлым, а таксама сукупнасць даследаванняў, прысвечаных вывучэнню пэўнага гістарычнага перыяду ці распрацоўцы пэўнай гістарычнай тэмы;

2) навуковая дысцыпліна, якая вывучае гісторыю гістарычнай навукі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ancient [ˈeɪnʃənt]adj. старада́ўні, старажы́тны; анты́чны;

ancient history анты́чная гісто́рыя;

an ancient oak векавы́ дуб

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

uncoloured [ˌʌnˈkʌləd] adj.

1. бяско́лерны, бескаляро́вы

2. непадро́блены;

a plain uncoloured tale про́стая натура́льная гісто́рыя

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

гістары́чны, -ая, -ае.

1. гл. гісторыя.

2. Які рэальна існаваў, не выдуманы.

Г. факт.

3. Які адносіцца да часу, ад якога захаваліся пісьмовыя помнікі (напр., рукапісы); проціл. дагістарычны.

Гістарычная эпоха.

4. Выключна важны, які ўвайшоў у гісторыю.

Гістарычныя рашэнні.

|| наз. гістары́чнасць, -і, ж. (да 1 і 4 знач.).

Г. мастацкага твора.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тэлеало́гія, ‑і, ж.

Рэлігійна-ідэалістычнае вучэнне, паводле якога ўся гісторыя свету з’яўляецца здзяйсненнем наперад вызначанай богам мэты і ўсё ў развіцці прыроды і грамадства мэтазгодна.

[Ад грэч. télos — мэта, канец і logos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

яскра́васць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан яскравага. Калі мы стаялі на маўклівай плошчы, перад намі з асаблівай яскравасцю ажыла яе багатая рэвалюцыйнымі падзеямі гісторыя. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Асто́яцца ’ўтрымацца на нагах; адстаяцца (пра вадкасць)’ (БРС, Сцяц.). Укр. стар. остоятися ’тс’. Магчыма, з ст.-рус. отстоятися; націск указвае на пазнейшы, хутчэй польскі ўплыў (параўн. польск. ostoja ’аснова’, а таксама астоя ’база’, Шакун, Гісторыя, 313). Сувязь з стаяць (гл.) безумоўная, але гісторыя гэтага ўтварэння няясная.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Саймэ́т ’сакрэт’ (Касп.). Па сцвярджэню Чэкмана (Гісторыя, 115) запазычанне з ідыш, але этымон нам невядомы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

старажы́тны alt, áltertümlich; antík (антычны);

старажы́тная гісто́рыя Geschíchte des Áltertums;

старажы́тны свет Antíke f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)