spokeswoman [ˈspəʊksˌwʊmən] n. (pl. -women) прадстаўні́ца (групы), яка́я выступа́е ад чыйго́-н. імя́; жанчы́на-прамо́ўца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

танталі́т, ‑у, М ‑ліце, м.

Мінерал з групы складаных вокіслаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

урабілі́н, ‑у, м.

Жоўтае фарбавальнае рэчыва з групы жоўцевых пігментаў.

[Ад грэч. úron — мача і лац. bilis — жоўць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ара́бы, -аў, адз. ара́б, -а, м.

Народы семітычнай моўнай групы, якія насяляюць Пярэднюю Азію і Паўночную Афрыку.

|| ж. ара́бка, -і, ДМ -бцы, мн. -і, -бак.

|| прым. ара́бскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мала́йскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да малайцаў. Народы малайскай групы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паліксе́н, ‑у, м.

Спец. Найбольш распаўсюджаны мінерал з групы самароднай плаціны.

[Ад грэч. polýs — многа і xénos — чужы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

handiwork [ˈhændiwɜ:k] n.

1. ручна́я рабо́та

2. рабо́та, твор (чалавека або групы людзей, асабліва нешта дрэннае)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

subculture [ˈsʌbkʌltʃə] n. субкульту́ра; культу́ра яко́й-н. этні́чнай або́ сацыя́льнай гру́пы (у рамках культуры пэўнага грамадства)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ме́ншасць, -і, мн. -і, -ей, ж.

Меншая частка чаго-н. цэлага, якой-н. групы.

○

Нацыянальная меншасць — нацыянальнасць, якая ў колькасных адносінах утварае меншую частку ў параўнанні з асноўнай масай насельніцтва краіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

і́трый, ‑ю, м.

Спец. Хімічны элемент, які належыць да групы рэдказямельных элементаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)