непадрыхтава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Які не мае неабходнай. падрыхтоўкі, не атрымаў падрыхтоўкі. Васіль Якімчук па-ранейшаму прыходзіў на ўрокі непадрыхтаваным. Кавалёў.

2. Не гатовы, не прыгодны для чаго‑н. Непадрыхтаванае выступленне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

denstbeflissen

a паслу́жлівы, гато́вы да паслу́г; руплі́вы (па службе)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

schlgfertig

a

1) дасці́пны, вынахо́длівы

2) гато́вы да бо́ю

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

seklar

a гато́вы да вы́хаду ў мо́ра (пра судна)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

нашпа́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., што і чаго.

Разм. Хутка або ў спешцы напісаць, намаляваць. У такім прыўзнятым настроі.. [Лоўгач] нашпарыў восем старонак і, калі перабраўся на дзевятую, зразумеў, што артыкул гатовы. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

засяле́нне н

1. (мясцовасці) Besed(e)lung f -;

2. (дома) Bezehen n -s;

гато́вы да засяле́ння schlüsselfertig, bezgsfertig

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

заме́с, ‑у, м.

Спец.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. замешваць — замясіць. Замес цеста. Замес бетону.

2. Тое, што замешана; маса, якая замешваецца ў адзін прыём. Адгрузіць гатовы замес. Даць восемсот замесаў за змену.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пустасло́віць, ‑слоўлю, ‑словіш, ‑словіць; незак.

Гаварыць пустое; несці лухту. Хлопцы гатовы былі ўбачыць у асобе Мірона Вадалея сапраўднага салдата рэвалюцыі, хоць часамі адчувалі, што залішне пустасловіць, гаворыць аб тым, чаго не было. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скро́мнічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Праяўляць залішнюю скромнасць, умоўчваць аб сваіх заслугах. [Гарлахвацкі:] Ды вы не скромнічайце. А то я вас ведаю, вы гатовы пяшком ісці пятнаццаць кіламетраў, каб толькі на рамізніку сэканоміць. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

finished

[ˈfɪnɪʃt]

adj.

1) ско́нчаны, ко́нчаны

2) зако́нчаны, гато́вы

3) даскана́лы, беззага́нны

4) адпалі́раваны, гла́дкі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)