renown

[rɪˈnaʊn]

n.

сла́ва f., вядо́масьць f.

a man of renown — вядо́мы чалаве́к

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

notórisch

a

1) агульнавядо́мы

2) заўзя́ты, вядо́мы (п’яніца)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

та́йны, -ая, -ае.

1. Які з’яўляецца тайнай для каго-н., вядомы нямногім.

Тайная сустрэча.

2. Які яшчэ не пазнаны, унутраная сутнасць якога не выяўлена.

Тайныя з’явы прыроды.

3. Загадкавы, таямнічы.

У яго словах адчуваўся т. сэнс.

4. Звязаны з сакрэтнасцю, прызначаны для сакрэтных спраў.

Тайная паліцыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

celebrity

[səˈlebrəti]

n., pl. -ties

1) вядо́мы, прасла́ўлены чалаве́к

2) славу́тасьць f., шыро́кая папуля́рнасьць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

флегма́тык, ‑а, м.

Чалавек флегматычнага тэмпераменту. Нарэшце вядомы на ўвесь горад фотакарэспандэнт Пеця Чарнавус, душа хлопец, флегматык у працы і віхор у гульні, адчыніў дзверы. Шамякін.

[Ад грэч. phlegmaticos.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

cameo [ˈkæmiəʊ] n. (pl. cameos)

1. я́ркая эпізады́чная ро́ля, яку́ю сыгра́ў вядо́мы акцёр (у тэатры, кіно)

2. каме́я

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

historical [hɪˈstɒrɪkl] adj. гістары́чны, які́ мае адно́сіны да гісто́рыі; які́ вядомы ў гісто́рыі;

a historical novel гістары́чны рама́н

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

кура́нта

(іт. couranta)

урачысты прыдворны танец 16—17 ст., які быў вядомы ў многіх еўрапейскіх краінах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

падразумява́цца, ‑аецца; незак.

1. Мецца на ўвазе, разумецца. Зборныя лічэбнікі выступаюць у сказе і без назоўніка. Апошні часам падразумяваецца, вядомы з кантэксту. Граматыка.

2. Зал. да падразумяваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заве́дамы, ‑ая, ‑ае.

Наперад добра вядомы; несумненны. Мікола мог гаварыць заведамую няпраўду або неймаверную лухту, але ўмеў падаць яе так пераканальна.., што ўсім хацелася верыць у яе. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)