узвы́сіць, -ы́шу, -ы́сіш, -ы́сіць; -ы́шаны; зак., каго-што.

1. Узняць увысь, падняць вышэй навакольнага (паэт.).

2. перан. Надаць каму-, чаму-н. больш высокае становішча, значэнне.

У. каго-н. у чыіх-н. вачах.

◊

Узвысіць голас — тое, што і павысіць голас.

|| незак. узвыша́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. узвышэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

jackboot [ˈdʒækbu:t] n.

1. бот вышэ́й кале́на; батфо́рт

2. the jackboot гру́бы ціск, гру́бая сі́ла, насі́лле, «кава́ны бот»

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

закаса́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Загнуўшы, падняць вышэй (частку, край адзення). Закасаць рукавы. // Агаліць (рукі, ногі), загнуўшы адзенне ўверх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гнаі́цца, гноіцца; незак.

Выдзяляць гной. Вочы гнояцца. □ Правая нага, на якой вышэй калена гнаілася рана, распухла і пакрылася фіялетавымі плямамі. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

высакапро́бны, ‑ая, ‑ае.

Які мае высокую пробу (пра золата, серабро 72‑й пробы і вышэй). // перан. Разм. Які вызначаецца высокімі якасцямі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пунсо́васць, ‑і, ж.

Уласцівасць пунсовага; ярка-чырвоны колер. Вышэй ад лесу пунсовасць слабела, паступова пераходзіла ў ружовасць, якая ахоплівала паўнеба. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эпікурэ́ец, ‑рэйца, м.

1. Паслядоўнік эпікурэізму (у 1, 2 знач.).

2. Чалавек, які вышэй за ўсё ставіць асабістае задавальненне і асалоду.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

tortoise [ˈtɔ:təs] n. чарапа́ха;

a giant tortoise гіга́нцкая чарапа́ха

♦

set the hare to catch the tortoise ≅ ско́чыць вышэ́й галавы́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

zero [ˈzɪərəʊ] n.

1. нуль;

above/below zero вышэ́й/ніжэ́й за нуль

2. нішто́;

reduce to zero зве́сці на нішто́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

stickler [ˈstɪklə] n. (for) заўзя́ты прыхі́льнік, абаро́нца;

He is a terrible stickler for punctuality. Пунктуальнасць для яго вышэй за ўсё.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)