казыра́ць 1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм.

1. Хадзіць з казырнай карты.

2. перан.; чым. Выстаўляць што‑н. як сваю перавагу; выхваляцца чым‑н. [Лабановіч] прыгадаў аднаго слуцкага рамізніка, які меў княжацкі тытул і ў крытычных выпадках казыраў ім. Колас. — А ты, хлопча, не дужа казырай сваімі ведамі, бо ведаеш усё гэта з газет. Скрыпка.

казыра́ць 2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Вітаць па-вайсковаму, прыкладваючы руку да казырка. Дзяўчына-яфрэйтар.. паказвала дарогу кожнай машыне і, спрытна перахапіўшы сцяжкі ў левую руку, казырала. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

stawiać

незак.

1. ставіць; расстаўляць;

stawiać na nogi — станавіць (падымаць) на ногі;

2. ставіць; будаваць;

stawiać dom — ставіць (будаваць) дом;

3. ставіць; выстаўляць; высоўваць; вылучаць;

stawiać kandydaturę — выстаўляць кандыдатуру;

stawiać świadków — выстаўляць сведкаў;

stawiać pierwsze kroki — рабіць першыя крокі;

nie stawiać przeszkod — не рабіць перашкод;

stawiać opór — супраціўляцца, аказваць супраціўленне;

stawiać na swoim — стаяць на сваім;

stawiać stopnie — ставіць адзнакі;

stawiać co pod znakiem zapytania — ставіць што пад сумненне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

parade

[pəˈreɪd]

1.

n.

1) пара́д -а m.; урачы́сты марш, працэ́сія

2) выстаўля́ньне напака́з

to make a parade of — выстаўля́ць напака́з, задава́цца, выхваля́цца

3) ме́сца, дзе адбыва́ецца пара́д

4) вайско́вы пака́з, агля́д во́йска

5) пляцо́ўка для вайско́вых вучэ́ньняў, пара́даў, пляц-пара́д

2.

v.

1) ісьці́ пара́дам напака́з

2) ісьці́ ў працэ́сіі

3) выстаўля́ць напака́з

4) стро́іць (-ца) для вайско́вага агля́ду або́ інспэ́кцыі; маршырава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Schau

f -, -n

1) вы́стаўка, выста́ва, пака́з; шоў

zur ~ trgen*выстаўля́ць напака́з

2) пункт по́гляду

3) вайск. агля́д

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

herusstellen

1.

vt

1) выстаўля́ць

2) падкрэ́сліваць, адзнача́ць

2.

(sich) выяўля́цца

es stllte sich herus, dass… — вы́явілася, што…

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

bring out

а) выка́зваць (по́гляд), выяўляць

to bring out into the open — выво́дзіць на чы́стую ваду́, высьвятля́ць

б) публікава́ць, выдава́ць (кні́гу), ста́віць (п’е́су, о́пэру)

в) выстаўля́ць на выста́ве

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

wysadzać

незак.

1. высаджваць;

2. абсаджваць;

3. выстаўляць; высоўваць;

4. разм. выломліваць; выбіваць;

5. узрываць; падрываць;

wysadzać w powietrze — узрываць;

гл. wysadzić

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

vrführen

vt

1) выстаўля́ць напака́з, дэманстрава́ць, пака́зваць (vor D – каму-н.)

2) ігра́ць (спектакль), ста́віць (п’есу); дэманстрава́ць, пака́зваць (фільм)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

display

[dɪˈspleɪ]

1.

v.t.

1) выстаўля́ць, пака́зваць

2) выяўля́ць

3) разго́ртваць

4) Print выдзяля́ць адме́нным шры́фтам

2.

n.

1) вы́стаўка f., пака́з -у m.

2) дысплэ́й -я m.

3) паказу́ха f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Пя́ліць звычайна ў вылазах: пя́ліць во́чы (зе́нкі) (Юрч. Фраз. 2), пя́ліць пя́ля ’вытарашчваць вочы’ (ТС), параўн. укр. дыял. пʼяли́ти ’нацягваць, расцягваць’, рус. пя́лить ’раздзіраць, разрываць; выстаўляць’, пялить глаза (бельмы, рот, рожу і пад.) ’напружваць; напружана глядзець, крычаць, дэманстраваць’, польск. дыял. piądlić ’распінаць скуру для прасушкі; прымушаць, прыціскаць’, чэш. дыял. padliť sa ’напружвацца, успінацца, выпінацца’, славац. piadliť sa ’лезці, узмоцнена імкнуцца’, славен. pẹ́liti ’напінаць, расцягваць (пра адзенне)’, харв. péliti ’навязваць, рэкамендаваць’. Прасл. *pędliti ’напінаць, напружваць’ < *pędło ’прылада для расцягвання скуры’ (гл. пя́ла), утворана ад *pęti ’цягнуць, напінаць’, гл. пяць (Бязлай, 3, 23; Махэк, 426; Шустар-Шэўц, 2, 1076: далучае сюды і ‑pjel, што выступае ў в.-луж., н.-луж. srokopjel ’птушка Lanius collurio’, што сумнеўна).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)