столь, -і, ж.

1. Верхняе ўнутранае пакрыццё памяшкання, процілеглае падлозе.

Пафарбаваная с.

2. Паверхня гэтага пакрыцця з боку гарышча.

Насыпаць пяску на с.

◊

Пад столь — вельмі высокі.

|| прым. сто́левы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фальцэ́т

(іт. falsetto)

1) муз. самы высокі верхні рэгістр 2 мужчынскага пеўчага голасу;

2) надта высокі, пісклявы голас.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

велікаро́слы, ‑ая, ‑ае.

Які мае высокі рост.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

го́нкі

1. (хуткі) schnell, rasch; flink;

2. (высокі) hoch

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

towering

[ˈtaʊərɪŋ]

adj.

ве́льмі высо́кі, высачэ́зны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

узвы́шаны, -ая, -ае.

1. Які ўзвышаецца над наваколлем; высокі.

Узвышаная мясцовасць.

2. перан. Поўны глыбокага зместу, значэння, высакародны, які ўзвышаецца над паўсядзённасцю (высок.).

Узвышанае пачуццё.

|| наз. узвы́шанасць, -і, ж. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

свіст, -у, М -сце, м.

1. Рэзкі, высокі гук, які ўтвараецца моцным выдыханнем паветра праз сціснутыя губы ці зубы, а таксама пры дапамозе свістка ці іншага прыстасавання.

Ад свісту паліцэйскага спынілася машына.

2. Рэзкі, высокі гук, які ўтвараецца парай, паветрам, што вырываецца з сілай праз вузкую адтуліну.

С. паравоза.

3. Голас некаторых птушак і жывёл такога тэмбру і вышыні.

Салаўіны с.

4. Гук, які ўтварае прадмет пры хуткім рассяканні паветра.

С. куль.

○

Мастацкі свіст — высвістванне мелодыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

высокапрыбытко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які дае высокі прыбытак. Высокапрыбытковая гаспадарка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

высокаўрадлі́вы, ‑ая, ‑ае.

Які забяспечвае высокі ўраджай. Высокаўрадлівыя землі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ма́чта, -ы, ДМ -чце, мн. -ы, мачт і -аў, ж.

Высокі слуп для парусоў на судне, а таксама збудаванне ў выглядзе слупа для розных мэт.

|| прым. ма́чтавы, -ая, -ае.

М. лес.

М. ліхтар.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)