цані́ць кніжн. (лічыць значным) schätzen vt, zu schätzen wíssen*, würdigen vt;

высо́ка цані́ць hoch schätzen vt;

высо́ка цані́ць што-н. größten Wert auf etw. (A) légen;

цані́ць па заслу́гах каго-н. j-n nach Verdíenst würdigen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

заве́тны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і запаветны. За музеем, над Краснаю плошчай, Дзе заветны стаіць маўзалей, Вецер сцягі высока палошча. Глебка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падво́блачны, ‑ая, ‑ае.

Вельмі высокі, пад самыя воблакі. Падвоблачныя вяршыні гор. // Які знаходзіцца, ажыццяўляецца вельмі высока, пад воблакамі. Падвоблачная вышыня. Падвоблачны шлях.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

правішча́ць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак.

1. Утварыць віск. // Праляцець з віскам. Некалькі куль правішчалі высока над галавой. Быкаў.

2. Вішчаць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аднато́ннасць, ‑і, ж.

Уласцівасць аднатоннага. Але, высока ацэньваючы дар Коласа, патрабавальнасці Багдановіч не зніжаў. Ён сурова гаварыў аб аднатоннасці вершаў зборніка. Лойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́светліцца, ‑ліцца; зак.

Стаць ясным, зразумелым. Справа высветлілася. Адносіны высветліліся. □ З далейшай размовы высветлілася, што Іван Уладзіміравіч вельмі высока цэніць практыку. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

overestimate

1. [,oʊvərˈestɪmeɪt]

v.

перацэ́ньваць (ацэ́ньваць зана́дта высо́ка)

2. [,oʊvərˈestɪmət]

n.

пераацэ́нка f., празьме́рна высо́кая ацэ́нка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

дзе́льква, зе́льква

(н.-лац. zelkova)

дрэва сям. ільмавых, пашыранае на востраве Крыт, у Кітаі, Японіі і Карэі; драўніна высока цэніцца ў будаўніцтве.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

hóchhalten

* аддз. vt

1) высо́ка трыма́ць (тс. перан.)

die Préise ~ — трыма́ць цэ́ны на высо́кім узро́ўні

den Kopf ~ — го́рда трыма́ць галаву́

2) шанава́ць, высо́ка цані́ць (каго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пашвэ́ндацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм. Швэндацца некаторы час. Сонца яшчэ стаяла высока і можна было з гадзіну пашвэндацца па байдзінскіх нетрах. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)