ідыяматы́чны idiomátisch;

ідыяматы́чны вы́раз idiomátischer Áusdruck, idiomátische Rédensart

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

агаво́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

1. Дадатковае тлумачэнне, заўвага.

Згадзіцца без усякіх агаворак.

2. Памылкова ўжытае слова або выраз.

Выпадковая а.

|| прым. агаво́рачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

непераклада́льны, ‑ая, ‑ае.

Які нельга дакладна перакласці на іншую мову. Неперакладальны выраз.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перыфрасты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да перыфраза (перыфразы); апісальны. Перыфрастычны выраз.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

беларусі́зм, ‑а, м.

Слова або выраз, запазычаны якой‑н. мовай з беларускай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ка́лькавы, ‑ая, ‑ае.

Зроблены калькаваннем, які з’яўляецца калькай. Калькавы пераклад. Калькавы выраз.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гно́ма, ‑ы, ж.

Кароткі выраз павучальнага характару, звычайна ў вершаванай форме; афарызм.

[Грэч. gnome.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

агульнаўжыва́льны, ‑ая, ‑ае.

Які ўсімі ужываецца, усімі выкарыстоўваецца. Агульнаўжывальны сродак. Агульнаўжывальны выраз.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вульгары́зм, ‑а, м.

Грубае, вульгарназ слова ці выраз, ужыты ў літаратурнай мове.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эўфемісты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да эўфемізма, з’яўляецца эўфемізмам. Эўфемістычны выраз.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)