апагагі́чны

(гр. apagogos = які аддаляе)

ускосны;

а. доказ — ускосны доказ, калі вывад аб правільнасці палажэння робіцца шляхам абвяржэння супярэчлівага яму палажэння.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

анало́гія, ‑і, ж.

1. Падабенства ў якіх‑н. адносінах паміж прадметамі ці з’явамі. Поўная аналогія. Вонкавая аналогія.

2. Спец. Форма высновы, калі, грунтуючыся на падабенстве двух прадметаў, з’яў у якіх‑н. адносінах, робяць вывад пра іх падабенства ў іншых адносінах. Гістарычныя аналогіі. Падабраць па аналогіі. Шукаць аналогію.

[Грэч. analogia.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

verdict [ˈvɜ:dɪkt] n.

1. law верды́кт, рашэ́нне прыся́жных;

bring in a verdict of guilty/not guilty прызна́ць вінава́тым/невінава́тым

2. (on) ду́мка, меркава́нне; вы́вад, высно́ва, заключэ́нне;

the popular verdict грама́дская ду́мка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

terminal​1 [ˈtɜ:mɪnl] n.

1. канцава́я ста́нцыя;

Terminal І канцава́я ста́нцыя ну́мар адзі́н

2. tech. уво́д, вы́вад, кле́ма

3. comput. тэрміна́л;

a display terminal тэрміна́л з дыспле́ем;

a remote terminal дыстанцы́йны тэрміна́л

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

determination

[dɪ,tɜ:rmɪˈneɪʃən]

n.

1) вырашэ́ньне, усталява́ньне n. (ме́жаў, цаны́)

2) высно́ва f., вы́вад -у m.

3) пастано́ва f., заключэ́ньне n.

4) рашу́часьць, стано́ўкасьць f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Мара́ль ’правілы, нормы паводзін людзей у адносінах паміж сабой’, ’павучальны вывад з чаго-небудзь’, ’павучанне, натацыя’ (ТСБМ, Растарг.). Паводле Крукоўскага (Уплыў, 77), запазычана з рус. мовы. Аднак яшчэ ст.-бел. моральный ’маральны’ (XVII ст.) са ст.-польск. moralny. Паланізмамі з’яўляюцца бел. марал ’мараль’ (Яруш.) і мара́льнасць з польск. moralność ’тс’. Усе праз франц. moral прыйшлі з лац. moralis ’які датычыць звычак’ (SWO, 491).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сфармулява́ць, ‑люю, ‑люеш, ‑люе; зак., што.

Коратка і дакладна выказаць, перадаць на словах (якую‑н. думку, прапанову, вывад), коратка выказаць асноўныя палажэнні чаго‑н. Сфармуляваць праграму дзеянняў. □ А цяпер, таварышы, я хачу сфармуляваць дадатак да пастановы камітэта, — падскочыў Галамыза. Сабаленка. Тоня двума словамі сфармуляваў тое, што .. [Насця] апошні час адчувала. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аб’екты́ўны

(с.-лац. obiectivus = які адносіцца да прадмета)

1) незалежны ад чалавечай свядомасці (напр. а-ая рэальнасць);

2) праўдзівы, бесстаронні, непрадузяты (напр. а. вывад).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

wnioskować

незак. рабіць выснову, вывад; выводзіць;

wnioskować z faktów — рабіць высновы на падставе фактаў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Induktión

f -, -en

1) інду́кцыя, вы́вад ад асо́бнага да агу́льнага

2) фіз. інду́кцыя

gégenseitige ~ — узаемаінду́кцыя

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)