раздзе́льны, ‑ая, ‑ае.
1. Асобны, адасоблены, самастойны.
2. З перарывамі, перапынкамі, паўзамі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
раздзе́льны, ‑ая, ‑ае.
1. Асобны, адасоблены, самастойны.
2. З перарывамі, перапынкамі, паўзамі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фе́рула, ‑ы,
Шматгадовая травяністая расліна сямейства парасонавых.
феру́ла, ‑ы,
1. Лінейка, якой у сярэдневяковай школе білі па далоні
2.
[Лац. ferula — розга.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хунвейбі́ны
(
удзельнікі створаных у 1966 г. у час
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
расстро́іць, -ро́ю, -ро́іш, -ро́іць; -ро́ены;
1. каго-што. Парушыць парадак, строй чаго
2. што. Парушыць лад, строй (пра музычныя інструменты).
3. што. Прывесці ў заняпад, прычыніць шкоду.
4. Давесці да ненармальнага стану, хваробы.
5. што. Перашкодзіць ажыццяўленню чаго
6. каго (што). Засмуціць, давесці да дрэннага настрою.
||
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
фармірава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны;
1. каго-што. Выпрацоўваць у каго
2. што. Ствараць, арганізоўваць (калектыў, клас, вайсковую часць
3. што. Састаўляць цягнік, счэпліваючы пэўным парадкам вагоны.
||
||
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
навуча́льны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да вучобы, навучання.
2. Які кіруе вучэбным працэсам.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бестакто́ўнасць, ‑і,
1. Уласцівасць бестактоўнага; адсутнасць такту.
2. Бестактоўны ўчынак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
скампраметава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе;
Зняславіць каго‑н. чым‑н.; паставіць у няёмкае становішча.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
manifold
1) разнаста́йны; разнаро́дны, ро́зны
2) шматлі́кі
2.труба́ з разгалінава́ньнямі
3.шмат разо́ў
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
апо́стал
(
1) кожны з дванаццаці
2)
3) хрысціянская богаслужэбная кніга, якая змяшчае частку Новага запавета і Апакаліпсіс.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)