отарыналарынгало́гія, ‑і, ж.

Медыцынская клінічная дысцыпліна, якая вывучае прычыны ўзнікнення, спосабы лячэння і прафілактыку захворванняў вуха, носа і горла.

[Ад грэч. ús, ōtós — вуха, rhis, rhinos — нос, lárynx, láryngos — гартаць і logos — навука.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вухадралы ’?’ (Ракітны, КТС). Відаць, іранічнае ўтварэнне ад вуха (гл.) і драць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

шапта́ць flüstern vt; ráunen vt (па сакрэту);

шапта́ць на ву́ха ins Ohr flüstern

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

баяні́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Музыкант, які іграе на баяне. Баяніст, доўгі дзяцюк, прыклаўшы вуха да мяхоў, ляніва расцягваў баян. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

outer

[ˈaʊtər]

adj.

во́нкавы, зьне́шні, знадво́рны; касьмі́чны

the outer ear — во́нкавае ву́ха

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

эндалі́мфа

(ад энда- + лімфа)

вадкасць, якая запаўняе лабірынт унутранага вуха.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

пахітры́ць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак.

Хітрыць некаторы час. Выслухаўшы, каваль зашаптаў яму ў самае вуха: — Які ты нездагадлівы! Ты пахітры розумам. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Difficilem oportet aurem habere ad crimina

Варта мець тугое вуха да абвінавачванняў/папрокаў.

Нужно иметь тугое ухо к обвинениям/упрёкам.

бел. Не прымаць блізка да сэрца. У адно вуха ўпусціць, у дру­гое ‒ выпусціць.

рус. Не принимать близко к сердцу.

фр. Ne pas prendre qen à coeur (Не принимать к сердцу).

англ. Take it easy (Не принимай близко к сердцу).

нем. Nicht sehr zu Herzen nehmen (Не очень принимать к сердцу).

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)

Наву́шнік ’вуха ў шапцы-вушанцы; спецыяльнае прыстасаванне для аховы вушэй ад холаду; прылада, якая надзяваецца на вушы для праслухоўвання гукаперадач і гуказапісаў’ (ТСБМ). Усходнеславянскае ўтварэнне ад вуха (ухо), параўн. рус. наушник, укр. наушник ’тс’; падобныя незалежныя ўтварэнні вядомы ў многіх славянскіх мовах, параўн., напрыклад, в.-луж. nawušnik ’завушніца’ і г. д.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прытулі́ць, -улю́, -у́ліш, -у́ліць; -у́лены; зак.

1. каго-што. Шчыльна або з пяшчотай прыціснуць, прыхіліць да сябе.

П. трубку да вуха.

П. дзіця да грудзей.

2. каго (што). Даць прытулак (у 1 знач.), узяць пад сваю апеку.

П. сірот.

|| незак. прыту́льваць, -аю, -аеш, -ае і прытуля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)