процівага́з, ‑а, м.

Спецыяльнае прыстасаванне для аховы органаў дыхання, твару і вачэй ад атрутных газаў, дыму і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жаўтаво́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Птушка атрада кулікоў, у якой каля вачэй жоўты абадок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

nverwandt

1.

a пі́льны, ува́жлівы

2.

adv пільна, не зво́дзячы вачэй

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пья́ный

1. прил., прям., перен. п’я́ны;

2. сущ. п’я́ны, -нага м.;

с пья́ных глаз з п’я́ных вачэ́й.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Перано́сіца ’пераноссе’ (навагр., ЖНС), пірано́сіца ’верхняя частка носа між вачэй’ (Варл.). Лексема з суф. ‑іц‑а (як у балг. і серб.-харв. мовах) — пад уплывам рус. ці ц.-слав. мовы, параўн. яшчэ ст.-рус. переносица ’тс’ (з 1682 г.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

аге́ньчык, -а і -у, мн. -і, -аў, м.

1. гл. агонь.

2. -а. Святло ад чаго-н. у выглядзе кропкі, плямкі святла.

А. папяросы.

Вёска заснула: ні аднаго агеньчыка.

3. -у, перан. Захапленне, запал (разм.).

Танцор з агеньчыкам.

4. перан. Бляск вачэй (адлюстраванне ўнутранага стану каго-н.).

У яе вачах — смяшлівыя агеньчыкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тэраміцы́н, ‑у, м.

Лекавы сродак з групы антыбіётыкаў, які ўжываецца пры запаленні лёгкіх, бруцэлёзе, ганарэі і пры хваробах вачэй.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

глаўко́ма

(гр. glaukoma = бяльмо)

хвароба вачэй, пры якой павышаецца ўнутраны ціск і зніжаецца зрок.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ніста́гм

(гр. nistagmos = дрымота)

мед. міжвольныя рухі вочных яблыкаў, якія часта паўтараюцца; дрыжанне вачэй.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

узнервава́насць, ‑і, ж.

Уласцівасць узнерваванага. Па бляску Рыгоравых вачэй, па ўзнерваванасці яго рухаў Люба адчула, што ён нечага хвалюецца. Краўчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)