працёк, ‑у, м.

Прабоіна, шчыліна, праз якую працякае вадкасць. Працёк у бочцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

процішо́кавы, ‑ая, ‑ае.

Які ліквідуе шок, папярэджвае яго ўзнікненне; супрацьшокавы. Процішокавая вадкасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эты́лавы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які ўключае ў свой састаў этыл. Этылавая вадкасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карбо́лавы, -ая, -ае.

Які змяшчае ў сабе карболавую кіслату.

К. раствор.

○

Карболавая кіслата — ядавітая вадкасць з характэрным пахам, якая скарыстоўваецца як антысептычны і дэзынфекцыйны сродак; раствор фенолу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

састо́яцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -сто́іцца; зак.

Пра вадкасць: пастаяўшы некаторы час, даць асадак.

Вада павінна с.

Малако састоілася (зверху сабралася смятанка).

|| незак. састо́йвацца, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

aspirate​2 [ˈæspəreɪt] v.

1. вымаўля́ць з прыдыха́ннем

2. med. выдаля́ць ва́дкасць з це́ла (з дапамогай аспіратара)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

кіпяці́ць, ‑пячу, ‑пяціш, ‑пяціць; незак., што.

Награваць вадкасць так, каб яна кіпела; даводзіць да кіпення. Кіпяціць ваду. / Пра пасудзіну, у якой награваюць вадкасць да кіпення. Кіпяціць чайнік. Кіпяціць самавар. // Трымаць, варыць у кіпячай вадкасці. Кіпяціць бялізну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малако́, -а́, М -лацэ́ і -лаку́, н.

1. Белая вадкасць, якая выдзяляецца груднымі залозамі жанчын і самак млекакормячых для выкармлівання дзяцей.

Мацярынскае малако.

2. Такая вадкасць, якую атрымліваюць ад кароў, коз і іншых жывёл, як прадукт харчавання.

Казінае м.

Каша з малаком.

Кіслае м.

3. Белаваты сок некаторых раслін.

Міндальнае м.

|| ласк. малачко́, -а́, н.

|| прым. мало́чны, -ая, -ае.

Малочная прамысловасць.

М. статак.

М. суп.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

сачы́ць², сачу́, со́чыш, со́чыць; незак.

1. Пра вадкасць: выцякаць па кроплі, струменьчыкам; цячы.

2. Здабываць што-н. з чаго-н.

С. мёд з сотаў.

|| наз. сачэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

збо́ўтаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Боўтаючы, перамяшаць (вадкасць, вадкі раствор). Збоўтаць лякарства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)