зрэз, зразу, м.

1. Дзеянне паводле дзеясл. зразаць — зрэзаць (у 1 знач.).

2. Месца, па якім зрэзана, разрэзана што‑н. Чарада нізкіх, абкораных пнёў з кропелькамі смалы на врэзах разбягалася перад вачамі. Сачанка.

3. Тое, што зрэзана; зрэзаны слой, частка чаго‑н. Высушыць першы зрэз тытуню. // Спец. Самая тонкая пласцінка тканкі, выразаная з арганізма для вывучэння мікраскапічнай будовы гэтай тканкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гомагеніза́цыя

(ад гр homogenes = аднародны)

наданне аднароднай будовы і саставу металам, сплавам, растворам, эмульсіям і інш. (параўн. гетэрагенізацыя).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

дыпластэмані́я

(ад дыпла + гр. stemon = аснова тканкі)

самы пашыраны тып будовы кветкі, які характарызуецца наяўнасцю двух колаў тычынак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

мезамо́рфны

(адмеза- + -морфны)

які мае прамежкавую форму;

м. тып — сярэдні тып будовы цела чалавека (паміж брахіморфным і даліхаморфным).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

архітэкто́ніка

(гр. architektonike = будаўнічае майстэрства)

1) архіт. мастацкае выяўленне заканамернасцей будовы (у суразмернасці, прапарцыянальнасці, маштабнасці і інш.), уласцівых канструкцыйнай сістэме будынка;

2) будова мастацкага твора, якая абумоўлівае суадносіны яго галоўных і другарадных элементаў (параўн. кампазіцыя 1);

3) агульная карціна геалагічнай будовы, асаблівасцей залягання горных парод.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

вілане́ла

(іт. villanella, ад лац. villanus = сялянскі, вясковы)

1) неапалітанская песня шматгалосага складу;

2) лірычны верш цвёрдай страфічнай будовы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

геліяцэнтры́зм

(ад гелія- + цэнтрызм)

тэорыя будовы сонечнай сістэмы, створаная Капернікам, паводле якой усе планеты рухаюцца вакол Сонца (параўн. геацэнтрызм).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

магнетахі́мія

(ад гр. magnetes = магнетычны + хімія)

раздзел фізічнай хіміі, які вывучае залежнасць магнітаых уласцівасцей рэчываў ад іх хімічнай будовы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

мезазо́і

(н.-лац. mesozoa)

тып беспазваночных жывёл спрошчанай будовы, якія з’яўляюцца эндапаразітамі марскіх беспазваночных; уключае класы артанектыдаў і дыцыемідаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

магнітатэлуры́чны

(ад магніта- + лац. tellus, -luris = Зямля);

м-ае зандзіраванне — метад разведачнай геафізікі, які прымяняецца для вывучэння будовы зямной кары.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)