канстыту́цыя, ‑і, ж.

1. Асноўны закон дзяржавы, які мае вышэйшую юрыдычную сілу і вызначае грамадою дзяржаўны лад, выбарчую сістэму, прынцыпы арганізацыі і дзейнасці дзяржаўных органаў і асноўныя правы і абавязкі грамадзян. Канстытуцыя СССР. Манархічная канстытуцыя.

2. Будова арганізма, склад цела. Канстытуцыя чалавека. Канстытуцыя жывёлы.

[Ад лац. constitutio — будова; ўстанаўленне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

budowa

budow|a

ж.

1. будаванне; будаўніцтва;

~a dróg — дарожнае будаўніцтва;

~a samochodów — аўтамабілебудаванне;

plac ~y — будаўнічая пляцоўка;

2. разм. будоўля;

pracować na ~ie — працаваць на будоўлі;

3. будова; пабудова;

~a atomu — будова атама;

3. будова; канструкцыя; канстытуцыя; фігура;

~a ciała — склад цела; целасклад

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Gebílde

n -s, -

1) стварэ́нне; твор, во́браз, адлюстрава́нне

2) структу́ра, будо́ва

3) утварэ́нне, фарма́цыя

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Gefüge

n -s, - будо́ва, структу́ра, карка́с

stádtbauliches ~ — горадабудаўні́чая структу́ра

das ~ der Dáchsparren — карка́с да́ху

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

texture

[ˈtekstʃər]

n.

1) ткані́на f.; я́касьць ткані́ны

coarse (fine) texture — груба́я (то́нкая) ткані́на

2) будо́ва, структу́ра, тэксту́ра f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

-мер

(гр. meros = частка)

другая састаўная частка складаных слоў, якая паказвае на сувязь з паняццямі «склад», «будова».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

бодзібі́лдынг

(англ. bodybuilding, ад body = цела + building = будова)

тое, што і культурызм.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

стратыфіка́цыя, ‑і, ж.

Спец.

1. Слаістая будова чаго‑н. або размяшчэнне чаго‑н. слаямі; слаістасць. Стратыфікацыя атмасферы.

2. Апрацоўка насення некаторых народ дрэў перад пасевам, якая заключаецца ў вытрымліванні насення паміж слаямі вільготнага пяску або захоўванні пры паніжанай тэмпературы.

3. У буржуазнай сацыялогіі — надзел грамадства на страты ​2.

[Ад лац. stratum — слой і facere — рабіць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

metryczny

metryczn|y

метрычны;

system ~y — метрычная сістэма;

budowa ~a wiersza — метрычная будова верша

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

меха́ніка, -і, ДМ -ніцы, ж.

1. Раздзел фізікі аб руху цел у прасторы і сілах, якія выклікаюць гэты рух.

Тэарэтычная м.

2. Галіна тэхнікі, што займаецца пытаннямі прымянення вучэння пра рух і сілы для вырашэння практычных задач.

Прыкладная м.

3. перан. Складаная будова, сутнасць чаго-н. (разм.).

Хітрая м.

○

Нябесная механіка — раздзел астраноміі, які вывучае рух нябесных цел Сонечнай сістэмы.

|| прым. механі́чны, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).

М. рух.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)