watery [ˈwɔ:təri] adj.

1. вадзяні́сты, ва́дкі;

watery tea сла́бы чай

2. бле́дны;

watery colours бле́дныя фа́рбы

3. мо́кры;

watery eyes слязлі́выя во́чы;

a watery wind вільго́тны ве́цер

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

lurid

[ˈlʊrəd]

adj.

1) агнявы́; агні́сты

2) страшны́, дзікі́ (пра злачы́нства); сэнсацы́йны

3) бле́дны, пану́ры (ко́лер)

4) зьнясі́лены, змо́раны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ashen

I [ˈæʃən]

adj.

1) папялі́сты; бляды́, бле́дны як сьме́рць

2) по́пельны; з по́пелу

II [ˈæʃən]

adj.

я́сеневы; зь я́сеню

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

waxen

[ˈwæksən]

adj.

1) васко́вы, з во́ску

2) гла́дкі й бле́дны, як воск (пра ко́лер тва́ру)

3) наваскава́ны; наваксава́ны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

gill [gɪl] n. звыч. pl. gills жа́бры

♦

to the gills infml дасы́та;

pale/white/green about the gills бле́дны з тва́ру (ад хваробы, страху і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Пасалаве́ць ’паблякнуць ад стомы’ (паўн.-усх., КЭС), ’зрабіцца невыразным, мутным ад стомы, ап’янення (пра вочы)’ (ТСБМ). Да салаве́ць ’тс’, якое разам з рус. солове́ть ’мутнець’, укр. солові́ти ’хмурнець (аб поглядзе)’, рус. солово́й ’светла-шэры, жаўтлява-шэры’ з’яўляецца роднасным да ст.-в.-ням. salo, salawêr ’цёмны, мутны’, ст.-ісл. sǫlr ’жоўты, брудны’, англ. sallow ’бледны’ (Фасмер, 3, 712).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

спу́жаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад спужаць.

2. у знач. прым. Такі, якога спужалі; спалоханы. Закаркала, зляцеўшы з дрэва, спужаная варона, і ўсё зноў сціхла. Машара. // Які выражае спалох. [Міхась] ўявіў сабе такую ж хатку, з акна якое выглядае такі самы бледны твар, такія самыя спужаныя вочы. Сташэўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зялёны, -ая, -ае.

1. Колеру травы, лісця.

Зялёная тканіна.

Зялёная фарба.

2. Пра колер твару: бледны, з зямлістым адценнем (разм.).

З. твар.

3. Які мае адносіны да расліннасці, які складаецца, зроблены з зелені (у 2 і 3 знач.).

Зялёныя насаджэнні.

З. корм.

4. Недаспелы, няспелы.

Зялёныя яблыкі.

Журавіны яшчэ зялёныя.

5. перан. Нявопытны з прычыны маладосці.

З. падлетак.

Молада-зелена (пра нясталую, нявопытную моладзь).

◊

Зялёная вуліца — ужыв. як сведчанне таго, што шлях для транспарту свабодны, святлафоры адкрыты; таксама перан.: пра бесперашкоднае праходжанне чаго-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

непрывы́чна,

1. Прысл. да непрывычны (у 1 знач.). Твар.. [Раманенкі] быў бледны, і ніжняя губа непрывычна дрыжала. Шамякін.

2. безас. у знач. вык. Аб пачуцці непрывычнага, якое адчувае хто‑н. Непрывычна ёй на новым месцы. Воку непрывычна ў цемры. □ Як непрывычна было зноў ступаць па зямлі, па мяккім снезе, — нібы ішоў .. [Бярозка] па даўняй, знаёмай дарозе. Шахавец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

peaked

I [pi:kt]

adj.

1) сьпіча́сты, во́страканцо́вы

2) a peaked hat — ша́пка з брылём

II [pi:kəd]

adj.

змарне́лы, схудне́лы, бле́дны, бляды́, з хвараві́тым вы́глядам

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)