tub [tʌb] n.

1. ба́нка, таз, бале́я; цэ́бар; каду́шка;

a tub of cottage cheese ба́начка тварагу́

2. ва́нна

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

бляша́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Бляшаная банка. Санітары прынеслі параненым вячэру: бляшанку кансерваў на дваіх, галеты і чай. Гурскі. Бляшанка была ад патронаў, доўгенькая, на дзве добрыя пядзі. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

butelka

ж. бутэлька; пляшка;

butelka lejdejska фіз. лейдэнская банка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

filia

ж. філіял; аддзяленне; філія;

filia banku — філіял банка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

панці́раваць

(фр. ponter)

рабіць стаўку супраць банка ў картачнай гульні.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

банкі́р

(фр. banquier, ад іт. banchiere)

буйны акцыянер або ўладальнік банка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

авуа́ры, ‑аў; адз. няма.

Спец.

1. Грашовыя сродкі, чэкі, вэксалі, акрэдытывы, якімі ўтвараюцца плацяжы і пагашаюцца абавязацельствы.

2. Сродкі банка ў замежнай валюце на яго рахунках у замежных банках.

3. Уклады прыватных асоб і арганізацыя ў банках.

[Фр. avoir — набытак, маёмасць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карцёжнік, ‑а, м.

Разм. Заўзяты ігрок у карты. Усхадзіліся карцёжнікі. Ці то не падзялілі банка, ці то хто зжульнічаў з іх. Лынькоў. Калі стары Карповіч памёр, як адзіны сын, заядлы карцёжнік, прайграў у карты маёнтак другому карцёжніку. Рунец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бундэсба́нк

(ням. Bundesbank)

афіцыйная назва цэнтральнага эмісійнага банка ў Германіі (параўн. рэйхсбанк).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

панцёр

(фр. ponte)

той, хто робіць стаўку супраць банка ў картачнай гульні.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)