кры́тыка, -і, ДМ -тыцы, ж.

1. Абмеркаванне, разбор чаго-н. з мэтай ацаніць вартасць.

Аб’ектыўная к.

2. Літаратурны жанр, задачай якога з’яўляецца аналіз, ацэнка, тлумачэнне твораў мастацтва, навукі, літаратуры.

Музычная к.

К. і літаратуразнаўства.

3. Адмоўнае выказванне пра што-н., аналіз недахопаў.

Падвергнуць крытыцы работу чыноўнікаў.

4. зб. Крытыкі.

◊

Не вытрымліваць (ніякай) крытыкі — быць нікуды не вартым.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

суб’екты́ўны, ‑ая, ‑ае.

1. Пазбаўлены аб’ектыўнасці, аднабаковы; уласцівы толькі дадзенай асобе. Суб’ектыўны метад у філасофіі. Суб’ектыўная ацэнка.

2. Які мае адносіны да суб’екта, чалавека, да яго асобы, дзеяння, паводзін. Суб’ектыўныя прычыны. Суб’ектыўныя перажыванні. // Прадузяты, знарочысты. Суб’ектыўныя адносіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

assessment

[əˈsesmənt]

n.

1) ацэ́нка f., ацэ́ньваньне n., атэста́цыя f.

2) вы́значаная су́ма пла́ты

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

underestimate

1. [,ʌndərˈestɪmeɪt]

v.t.

зані́зка ацэ́ньваць, недаацэ́ньваць

2. [,ʌndərˈestɪmət]

n.

зана́дта ні́зкая ацэ́нка, недаацэ́нка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

банітава́нне

(ад лац. bonitas = дабраякаснасць)

ацэнка сельскагаспадарчых якасцей жывёл і раслін для іх прадукцыйнага выкарыстання.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

рэцэ́нзія

(лац. recensio = разгляд)

крытычны водзыў, ацэнка мастацкага, навуковага, публіцыстычнага твора, спектакля, кінафільма і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

appreciation [əˌpri:ʃiˈeɪʃn] n.

1. (высо́кая) ацэ́нка (чаго-н.)

2. разуме́нне (чаго-н.)

3. fml рэцэ́нзія (асабліва станоўчая); стано́ўчы во́дгук

4. finance рост ва́ртасці; павышэ́нне цаны́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

overestimate

1. [,oʊvərˈestɪmeɪt]

v.

перацэ́ньваць (ацэ́ньваць зана́дта высо́ка)

2. [,oʊvərˈestɪmət]

n.

пераацэ́нка f., празьме́рна высо́кая ацэ́нка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Schätzung

f -, -en ацэ́нка

nach den ~en — паво́дле ацэ́нкі

2) пава́га

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

аэратакса́цыя

(ад аэра- + таксацыя)

ацэнка лясоў пры дапамозе аэрафотаздымкі або вокамернай здымкі з самалёта ці верталёта.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)