kardynalny

kardynaln|y

кніжн. асноўны, галоўны; кардынальны;

~a zasada — галоўны (асноўны) прынцып;

~y błąd — галоўная памылка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

першара́дны, ‑ая, ‑ае.

Галоўны, асноўны, найважнейшы. Партрэт займае ў кампазіцыі балады першараднае месца. У. Калеснік. Савецкі Саюз надае першараднае значэнне пытанню забеспячэння міру. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Grúndwortbestand

m -(e)s, -stände асно́ўны сло́ўнікавы фоны́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

elementár

a

1) элемента́рны, першапачатко́вы; асно́ўны

2) стыхі́йны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ланжэро́н, ‑а, м.

Спец. Асноўны сілавы элемент (у раме аўтамабіля, уздоўж крыла або корпуса самалёта, у некаторых лодках і інш.) для замацавання частак, надання трываласці.

[Фр. longeron.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

генера́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Галоўны, асноўны, вядучы. Генеральная лінія партыі. Генеральны сакратар.

2. Усеагульны, грунтоўны. Генеральная ўборка.

•••

Генеральная рэпетыцыя гл. рэпетыцыя.

Генеральны штаб гл. штаб.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

другара́дны, ‑ая, ‑ае.

Не асноўны, не самы важны, малаістотны. Другараднае пытанне. Другарадная роля. // Не першы, не лепшы па сваіх якасцях; пасрэдны. Другарадны пісьменнік. Другарадны спявак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

governing [ˈgʌvənɪŋ] adj. кіру́ючы;

the governing body кіраўні́цтва, адміністра́цыя (установы);

a governing principle гало́ўны/асно́ўны пры́нцып

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

шкіле́тны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да шкілета (у 1 знач.), належыць яму. Шкілетныя мышцы. Шкілетныя косці.

2. Спец. Галоўны, асноўны, апорны. Шкілетныя галіны дрэва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

grúndlegend

a асно́ўны, прынцыпо́вы

die ~e Fráge — карэ́ннае [грунто́ўнае] пыта́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)