рэстыту́цыя

(лац. restitutio = аднаўленне)

1) выпадак рэгенерацыі, калі з невялікай часткі цела аднаўляецца ўвесь арганізм;

2) юр. аднаўленне былых парушаных правоў з кампенсацыяй страт.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

рэстыту́цыя

(лац. restitutio)

юр. аднаўленне былых парушаных правоў з кампенсацыяй страт.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Рэнава́цыя ’абнаўленне асноўных фондаў вытворчасці’ (Булыка, СІС). З рус. реновация ’тс’. Ст.-бел. реновация ’абнаўленне завяшчання’ < польск. renowacja ’тс’ < лац. rĕnŏvātio ’абнаўленне; аднаўленне’ < rĕnŏvo ’абнаўляць; аднаўляць’ (Булыка, Лекс. запазыч., 77).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

рапара́цыя

(польск. reparacja, ад п.-лац. reparatio = аднаўленне)

разм. рамонт.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

рэдэмарка́цыя

(ад рэ- + дэмаркацыя)

аднаўленне пагранічных знакаў на дзяржаўнай граніцы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

restauracja

I ж.

рэстаўрацыя, аднаўленне

II ж.

рэстаран, рэстарацыя

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Рэцыды́ў ’зварот, паўтарэнне якой-небудзь з’явы’ (ТСБМ). Паўторнае запазычанне з рус. рецидив ’тс’. Ст.-бел. рэцыдывааднаўленне хваробы’ < ст.-польск. recydywa < лац. recidīvus ’паўторны’ < rĕcīdo ’зноў трапляю’ (Булыка, Лекс. запазыч., 129).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Wederbeginn

m -(e)s но́вы пача́так, аднаўле́нне гульні́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

воскресе́ние

1. уваскрэ́сенне, -ння ср., ажыва́нне, -ння ср.;

2. ажыва́нне, -ння ср.;

3. аднаўле́нне, -ння ср.; см. воскреса́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

воскреше́ние

1. уваскрашэ́нне, -ння ср., ажыўле́нне, -ння ср.;

2. адраджэ́нне, -ння ср.;

3. аднаўле́нне, -ння ср.; см. воскреша́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)