адпе́рціся
1. (адчыніцца) aufgehen* vi (s), sich öffnen;
2. разм (не прызнацца, адмовіцца) (áb)léugnen vt, ábstreiten* vt
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
адхісну́цца
1. (hástig) beiséite tréten*;
2. перан (рашуча адмовіцца) sich lóssagen, Ábstand néhmen* (ад чаго-н von D)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
give up
а) перада́ць
б) зда́цца, адступа́ць, адмо́віцца ад чаго́
в) пакі́нуць (пра́цу), кі́нуць (прывы́чку)
г) стра́ціць надзе́ю
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
распла́кацца, ‑плачуся, ‑плачашся, ‑плачацца; зак.
1. Пачаць моцна плакаць. Хлопчык шморгнуў носам, гатовы вось-вось зноў расплакацца. Сіняўскі.
2. перан. Разм. Пачаць жаліцца, імкнучыся выклікаць спачуванне. Шубіну на момант здалося, што кандыдат у старшыні не стрымаецца, можа расплакацца і адмовіцца ад выбараў. Дуброўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сцура́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак., каго-чаго.
Разм. Адмовіцца ад чаго‑н., не прызнаць сваім; адрачыся ад чаго‑н. [Сусед:] — Ён [Наўмыснік] кажа, мала што, кажа, кравец нікому не казаў, што хаты сцураўся! Чорны. Песні гэтыя Продкі складалі калісьці, Бераглі, Не сцураліся, Не адракліся. Гілевіч. Усе .. сімпатыі [паэта] на баку трэцяга сына — «чараўніка», бо той не сцураўся свайго краю. Ярош. // Адмовіцца ад знаёмства, сувязі і пад. з кім‑н. блізкім, аб’явіць каго‑н. блізкага чужым. [Грубы мужчынскі голас:] — А ты [Таццяна Мікалаеўна] от выпішы сюды свайго мужыка — нябось, хутчэй ён жонкі сцураецца. Вітка. [Ціток:] — То Марыля ж можа цябе не сцуралася? Ты пробаваў з ёю гаварыць? Лобан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адмахну́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ні́ся; зак.
1. Узмахам адагнаць ад сябе каго-, што-н.
А. ад мух.
2. Махнуць рукой у знак пратэсту, нязгоды з чым-н.
3. перан. Адмовіцца рабіць што-н., не жадаючы разабрацца ў справе (разм.).
А. ад таго, што было.
А. ад вырашэння пытанняў.
|| незак. адма́хвацца, -аюся, -аешся, -аецца.
А. рукамі і нагамі (наадрэз адмаўляцца ад каго-, чаго-н.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
кампаньёнства, ‑а, н.
Адносіны паміж кім‑н., заснаваныя на ўдзеле ў адной кампаніі, агульнай справе і пад. У крамах і ў духанах пачалі расказваць, што Сімон выхваляецца сваім кампаньёнствам з Лачулія. Самуйлёнак. Заставалася прыдумаць хіба яшчэ якую прычыну, каб адмовіцца ад Мішавага кампаньёнства. Якімовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адгавары́ць, ‑гавару, ‑гаворыш, ‑гаворыць; зак., каго.
Пераканаць не рабіць чаго‑н., угаварыць адмовіцца ад чаго‑н. Хацеў [Сомік] на суд падаваць, ды людзі адгаварылі; казалі, што неяк сорам і судзіцца за дзесяць снапоў аўса. Крапіва. Зораў у апошні раз паспрабаваў адгаварыць Каленіка ад задуманага ім плана. Паслядовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
поступи́ться сов. (чем-л.) адмо́віцца (ад чаго), уступі́ць (у чым, што); адступі́цца (ад чаго), перапусці́ць (што, чаго);
он свои́м не посту́пится ён свайго́ не перапу́сціць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
refuse
I [rɪˈfju:z]
1.
v.t.
адмаўля́ць; не прыма́ць
to refuse an offer — не прыня́ць прапано́вы
to refuse admittance — не дапусьці́ць, не прыня́ць
2.
v.i.
адмаўля́цца
to refuse to discuss the question — адмо́віцца абмярко́ўваць пыта́ньне
She is free to refuse — Яна́ мо́жа адмо́віцца
II [ˈrefju:s]
n.
сьмяцьцё n., адкі́ды
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)