Brüdergemeinde

f -, -n рэл. бра́цтва (аб’яднанне)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

DGB

= Deutscher Gewerkschaftsbund – Аб’яднанне нямецкіх прафсаюзаў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Körperschaft

f -, -en карпара́цыя, аб’ядна́нне, о́рган

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

a. V.

= anerkannter Verein – прызнанае аб’яднанне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

unifikacja

ж.

1. кніжн. уніфікацыя;

2. аб’яднанне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

арганізава́цца, ‑злуецца; зак.

1. Узнікнуць, утварыцца (пра які‑н. грамадскі орган, установу, аб’яднанне і пад.).

2. Аб’яднацца, згуртавацца для якой‑н. мэты. Арганізавацца ў партызанскі атрад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

распа́сціся, 1 і 2 ас. не ўжыв., -падзе́цца; распа́ўся, -па́лася; зак.

1. Раскласціся на састаўныя часткі; разваліцца.

Малекула распалася на атамы.

2. перан. Раздзяліўшыся на часткі, перастаць існаваць.

Аб’яднанне распалася.

|| незак. распада́цца, -а́ецца.

|| наз. распадзе́нне, -я, н. і распа́д, -у, М -дзе, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Саю́з ’цеснае аб’яднанне, сувязь дзвюх або некалькіх асоб, груп, таварыстваў, класаў; пагадненне, аб’яднанне арганізацый, дзяржаў для сумесных дзеянняў; назва дзяржаў, грамадскіх арганізацый’ (ТСБМ). Новае запазычанне з рус. союз ’тс’, таксама як і іншых вытворных ад яго: саю́зны, саю́знік і г. д. (Крукоўскі, Уплыў, 42, Гіст. лекс., 239). Рус. слова з ц.-слав. съѭзъ; параўн. ст.-слав. съвѫзъ, съѫзъ ’прывязь, рамень, вузы’, ст.-рус. съвузъ ’сувязь, вузы’. Далей да вязаць, вузы; гл. Фасмер, 3, 731.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

каалі́цыя

(с.-лац. coalitio = аб’яднанне, саюз)

аб’яднанне дзяржаў, партый, грамадскіх груп для дасягнення якой-н. агульнай мэты.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

канфедэра́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

1. Саюз, аб’яднанне якіх-н. арганізацый.

Сусветная к. працы.

2. Пастаянны саюз дзяржаў, якія захоўваюць незалежнае (суверэннае) існаванне і аб’ядналіся з мэтай каардынацыі асобных пытанняў (знешнепалітычных і ваенных) у сваёй дзейнасці; адпаведная форма дзяржаўнага ўпарадкавання.

|| прым. канфедэраты́ўны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)