прыспе́шнік, ‑а, м.
Разм. Заўзяты саўдзельнік, памагаты. Можа яшчэ паспеем захапіць каго з супрацоўнікаў СД і іх прыспешнікаў — нацыяналістаў. Новікаў. Адшукаліся крывавыя прыспешнікі крывавых катаў. Лужанін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пападве́шваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
Разм. Падвесіць усё, многае або ўсіх, многіх. Пападвешваць лямпы. □ Павекі зрабіліся цяжкія, нібы хто гіры да іх пападвешваў. Кулакоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
папераваро́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
Перавярнуць усё, многае або ўсіх, многіх. Папераварочваць вёдры. □ Пераапрануліся хлопцы, кажухі папераварочвалі воўнай наверх.. і наляцелі на Запушчаны. Машара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паразбу́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.
Разбудзіць усіх, многіх. — Дзякую, дзякую! Што вы непакоіцеся? — гаварыла Ніна, стараючыся ціхенька ступаць, каб не паразбуджваць, хто ўжо спіць. Лобан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паружо́віць, ‑жоўлю, ‑жовіш, ‑жовіць; зак., каго-што.
Зрабіць ружовым. Шчокі.. [Веры Антонаўны] паружовіў мароз, але твар усё роўна выглядаў знясіленым, ды і ўся яна была як вымачаная. Карпаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паску́бваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што.
Скубці час ад часу. Варанецкі вёў свайго Дэраша на павадку і пакрыху даваў яму паскубваць густую сакавітую траву. Дуброўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
патруці́ць, ‑тручу, ‑труціш, ‑труціць; зак., каго-што.
Атруціць ўсіх, многіх. Патруціць мышэй. □ І от зладзеі агалілі таго Зялёнку. Патруцілі сабак і ачысцілі камору і свіран. Чарнышэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прада́жнік, ‑а, м.
Той, хто прадае, прадаў (у 2 знач.) каго‑, што‑н.; здраднік. Знайшоўся ж прадажнік, што цераз балота Чужынцаў правёў, каб людзей загубіць. Зарыцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
апяя́ць, апяю, апяеш, апяе; апяём, апеяце; зак., каго-што.
Паэт. Уславіць, адлюстраваць у песнях, вершах; апець. Стан твой гібкі, стан дзявочы, апяяў бы звонкім вершам. Машара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ачарава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., каго.
Тое, што і зачараваць. У апошнія гады ёй не столькі хацелася ачараваць яго, закахаць, колькі проста ўзяць — націскам, прыступам. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)