Verbum

закава́ць, -кую́, -куе́ш, -куе́; -куём, -куяце́, -кую́ць; -ку́й; -кава́ны; зак.

1. каго (што). Надзець на каго-н. кайданы.

З. злачынца.

2. перан., што. Замарозіць, пакрыць лёдам.

Мароз закаваў раку.

3. каго (што). Падбіваючы падкову, пашкодзіць нагу каню.

|| незак. зако́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

закаву́лак, -лка, мн. -лкі, -лкаў, м.

1. Невялікі глухі завулак.

2. Аддалены, глухі куток дзе-н., месца ў памяшканні; закутак.

Абшукаць усе закавулкі.

закавы́рысты, -ая, -ае (разм.).

Замыславаты, мудрагелісты.

Закавырыстае пытанне.

|| наз. закавы́рыстасць, -і, ж.

закадзі́раваць гл. кадзіраваць.

закажане́лы, -ая, -ае (разм.).

Недарослы з-за дрэннага догляду, запушчанасці; зачахлы.

Закажанелае парася.

закажане́ць, -не́ю, -не́еш, -не́е; зак. (разм.).

Зачахнуць, змарнець (пра жывёлу, расліны).

Закажанела парася.

Закажанелі расліны.

зака́з, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Даручэнне або просьба зрабіць, выканаць што-н.

Па заказе (таксама перан.: па чыёй-н. просьбе, патрабаванні). Паліто на з.

Як на з. або як па заказе (пра тое, што адпавядае якому-н. патрабаванню, з’яўляецца ўзорным).

2. Заказаная рэч.

Разнесці гатовыя заказы.

заказа́ць¹, -кажу́, -ка́жаш, -ка́жа; -кажы́; -ка́заны; зак., што.

Даручыць каму-н. што-н.

З. боты.

З. абед.

|| незак. зака́зваць, -аю, -аеш, -ае.

заказа́ць², -кажу́, -ка́жаш, -ка́жа; -кажы́; -ка́заны; зак., што, каму-чаму і з інф. (уст.).

Забараніць, зрабіць недаступным.

Усе дарогі яму заказаны.

Сэрцу не закажаш.

Дзясятаму з. (зарачыся ніколі больш не рабіць чаго-н.).

|| незак. зака́зваць, -аю, -аеш, -ае.

зака́знік, -а, мн. -і, -аў, м.

Род запаведніка, дзе часова забаронена паляванне, рыбная лоўля і дзе знаходзяцца пад асобай аховай расліны і жывёлы.

Бабровы з.