уязны́, ‑ая, ‑ое.

Які служыць, прызначаны для ўезду. Уязныя вароты. □ Асталіся руіны касцельнай вежы, захаваліся ўязная брама і фасадная частка кляштара. «Помнікі».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фотаальбо́м, ‑а, м.

Альбом для фатаграфій. Збор гербарыяў і калекцый насякомых, падрыхтоўка фотаальбомаў — так вызначыла мэту паходу важатая школы Ніна Іванаўна. Краўчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фотавы́стаўка, ‑і, ДМ ‑таўцы; Р мн. ‑тавак; ж.

Збор фатаграфій, выстаўленых для агляду, а таксама месца, дзе яны выстаўлены. Стэнды фотавыстаўкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фрыкцыён, ‑а, м.

Спец. Муфта для валаў, якая перадае вярчальны рух пры дапамозе сіл трэння паміж дэталямі, што прыціскаюцца адна да адной.

[Ад лац. frictio — трэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фура́ж, ‑у, м.

Раслінны корм для свойскай жывёлы і птушак. Сама [цётка Зося] атрымлівала фураж, карміла, паіла жывёлу ўсю зіму аж да вясны. Бялевіч.

[Фр. fourrage.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

футара́л, ‑а, м.

Тое, што і футляр. Футарал для скрыпкі. □ [Лазарэвіч] адкрыў вечка чорнага круглага футарала і дастаў адтуль некалькі лістоў ватману. Паслядовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цынкава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; незак., што.

Наносіць слой цынку на паверхню металічнага вырабу для аховы яго ад атмасфернай, грунтавой ці марской карозіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цэлафа́н, ‑у, м.

Празрыстая плёнка з віскозы, якая выкарыстоўваецца для ўпакоўкі. Лакіна адкрыла сакваяж, выцягнула загорнутыя ў цэлафан кулі і патрон. Асіпенка.

[Ад слова цэлюлоза і грэч. phanós — светлы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цэнзурава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак., каго-што.

Падвяргаць цэнзуры (у 2 знач.). Цэнзураваў .. [Печка] і тыя пакеты, і стандартныя бланкі для пісьмаў. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шабро́вачны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да шаброўкі. Шабровачная праца. // Які служыць, прызначаецца для шаброўкі. Шабровачны інструмент. Шабровачная лінейка. Шабровачны станок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)