Verbum

ста́пель, ‑я, м.

Бетанаваны памост на верфі, які размешчаны нахільна да вады і прызначаны для зборкі, рамонту і спуску суднаў на ваду.

[Гал. stapel.]

стэрэо́метр, ‑а, м.

Прыбор для выканання па паземных фатаграфіях, аэраздымках і касмічных фотаздымках розных вымярэнняў адбіткаў аб’ектаў у працэсе іх стэрэаскапічнага разглядання.

[Ад грэч. stereos — цвёрды; прасторавы, аб’ёмны і metreō — вымяраю.]

таўро́, ‑а, н.

1. Кляймо на скуры ці па рагах сельскагаспадарчых жывёл як распазнавальны знак. Паставіць таўро.

2. Прылада для клеймавання жывёлы.

тэкс, ‑а, м.

Пазасістэмная адзінка лінейнай шчыльнасці (г/км), якая прымяняецца для характарыстыкі валокнаў і ніцей (у СССР выкарыстоўваецца з 1956 г.).

[Ад лац. texo — тку, пляту.]

тэ́лекс, ‑а, м.

Міжнародная абаненцкая тэлеграфная сувязь, якая ажыццяўляецца пры дапамозе тэлефоннай сеткі; апарат, прызначаны для такой сувязі. Перадаць звесткі па тэлексе.

тэлефані́я, ‑і, ж.

Спец. Галіна навукі і тэхнікі, якая вывучае прынцыпы пабудовы сістэм тэлефоннай сувязі, распрацоўвае апаратуру для яе ажыццяўлення і выкарыстання.

угно́ены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад угнаіць.

2. у знач. прым. Насычаны спажыўнымі рэчывамі для раслін (пра глебу). Угноенае поле.

утвара́льны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць для ўтварэння чаго‑н. Утваральныя асновы назоўнікаў.

•••

Утваральная лінія (спец.) — лінія, рухам якой утвараецца якая‑н. паверхня.

учо́тны, ‑ая, ‑ае.

1. Прызначаны для ўчоту. Учотная картка. Учотны лісток.

2. Спец. Які звязаны з учотам вэксаляў. Учотны банк. Учотны працэнт.

ую́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да ўюка. Уючныя рамяні. Уючнае сядло.

2. Які служыць, прызначаны для перавозкі ўюкоў. Уючная жывёла.