раза́рый, ‑я, м.
Разм. Тое, што і ружоўнік. [Купала] .. вадзіў аглядаць сад, зусім па-дзіцячы радуючыся даволі вялікаму разарыю, якім ён асабліва ганарыўся. Лужанін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сядло́ўка, ‑і, ДМ ‑лоўцы, ж.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. сядлаць.
2. Спосаб, якім сядлаецца конь; характар сядлання. Спартыўная сядлоўка. Паходная сядлоўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ціп-ці́п, выкл.
Вокліч, якім падзываюць курэй. Прытоіцца [хітрун] за плотам, нібы цень, І ціхенька курэй прыманьвае з гарода: «Ціп-ціп! Ціп-ціп!» Корбан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
БАЛА́НСНАЯ СХЕ́МА,
разгалінаваны электрычны ланцуг, у якім пры зменах некаторых яго параметраў (супраціўленне, ёмістасць або інш.) устанаўліваецца (ці парушаецца) раўнавага (баланс) токаў ці напружанняў. Выкарыстоўваецца ў вымяральнай тэхніцы, радыёсувязі, тэлеф. сувязі і інш.
т. 2, с. 239
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
Рэж ’падклад, на якім раскладаюць вогнішча’, ’дзёран, якім абкладваюць драўніну пры выпальванні вугалю’ (Інстр. 3), рэ́жа ’дзёран’ (Мат. Гом., ПСл), рэ́жык ’тс’ (Мат. Гом.). Магчыма да рэзаць (гл.), паколькі дзёран наразалі пластамі, параўн. славен. reža ’прарэха, шчыліна’, reženj ’кавалак, луста’. Нельга выключыць уплыў народнай этымалогіі на ням. Rasen ’дзірван’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Масцеравы́ ’які займаецца якім-небудзь рамяством’, ’рамеснік’ (ТСБМ, Жд. 1). Відавочна, з рус. мастерово́й ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
мачэ́тэ
(ісп. machete)
вялікі нож, якім высякаюць цукровы трыснёг.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
прэсты́ж
(фр. prestige)
аўтарытэт, уплыў, якім карыстаецца хто-н.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
гу́капіс, ‑у, м.
Падбор гукаў у літаратурных або музычных творах, якім дасягаецца патрэбны мастацкі эфект. Майстэрства гукапісу ў Багдановіча рабіла часам проста цуды. Лойка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́крыкнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак. і аднакр., што і без дап.
Голасна вымавіць, крыкнуць. Выкрыкнуць лозунг. Выкрыкнуць прозвішча. □ — Не смейцеся! — усхапіўшыся, выкрыкнуў Якім. Дуброўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)