пы́рхнуць ​1, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Аднакр. да пырхаць ​1.

пы́рхнуць ​2, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

1. Аднакр. да пырхаць ​2.

2. Разм. Выказаць незадавальненне. Ведаў [Архіп], жонка часам пырхне, скажа што і калючае, а пасля хутка адыдзе і становіцца тая ж, звычайная, незаменная. Кавалёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шапяля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; незак.

Разм. Невыразна вымаўляць некаторыя гукі. Пачынаецца гульня ў даміно. Коля гуляе, як дарослы. Хутка і сур’ёзна абдумвае хады і амаль ніколі не памыляецца. Малы Шурпель.., наадварот, моцна стукае касцямі, злуецца і, як заўсёды ў такіх выпадках, пачынае шапяляць. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шыбава́ць, ‑бую, ‑буеш, ‑буе; незак.

Разм. Хутка, жвава, імкліва рухацца, ісці і пад. Маці стаяла на дварэ і праводзіла вачамі фурманку, што шыбавала ў бок лесу. Колас. Яшчэ на золку паўз будку шыбуюць у лес местачкоўцы. Навуменка. Дарогай вернаю сахаты Шыбуе проста да ракі. Прыходзька.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

flick

[flɪk]

1.

n.

1) лёгкі рапто́ўны ўда́р

2) пстрык -у m. (гук)

2.

v.t.

1) лёгка ўдара́ць; сьцяба́ць, хваста́ць

2) зма́хваць (пыл)

3.

v.i.

ху́тка ру́хацца, насі́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

fungus

[ˈfʌŋgəs]

n., pl. -gi, -guses

1) грыб, пле́сьня f., губа́-грыб (на дрэ́вах)

2) не́шта, што ху́тка зьяўля́ецца або́ расьце́, як грыб

3) Med. грыбо́к -ка́ m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

retort

I [rɪˈtɔrt]

v.i.

1) адка́зваць ху́тка або́ во́стра

2) адка́зваць тым са́мым

to retort insult for insult — адказа́ць абра́зай на абра́зу

II [rɪˈtɔrt]

n.

рэто́рта f. (для дыстыля́цыі)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

superficial

[,su:pərˈfɪʃəl]

adj.

1) паве́рхневы, во́нкавы

His burns were superficial and soon healed — Апёкі ў яго́ былі паве́рхневыя і ху́тка загаі́ліся

2) павярхо́ўны

a superficial education — павярхо́ўная адука́цыя

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

bomb​2 [bɒm] v.

1. бамбі́ць; закла́дваць мі́ны

2. BrE, infml ру́хацца ве́льмі ху́тка

3. AmE, infml правалі́ць экза́мен або́ тэст

4. infml правалі́цца, пацярпе́ць права́л (пра п’есу, шоу і да т.п.)

bomb out [ˌbɒmˈaʊt] phr. v. разбамбі́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

паляце́ць

1. (пачаць перамяшчацца) flíegen* vi (s), ánfangen* zu flíegen;

2. разм (пачаць хутка перамяшчацца) rénnen* vi (s), lósstürmen аддз vi (s), vórwärts stürzen;

3. (упасці) fállen* vi (s);

4. (пра час) begínnen* zu schnell vergéhen* [verflíegen*]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

пабе́гчы, ‑бягу, ‑бяжыш, ‑бяжыць; ‑бяжым, ‑бежыце; зак.

1. Пачаць бегчы (пра людзей, жывёл). Пабегчы дарогай. Пабегчы па вуліцы. □ Поезд крануўся, і Ірынка пабегла побач вагона і ўсё махала рукой. Чорны. Па гладкім дзядзінцы конь шпарка пабег. Бядуля. // Разм. Хутка пайсці, накіравацца куды‑н. з якой‑н. мэтай. Пабегчы ў аптэку. Пабегчы па доктара. □ [Вольга:] Ну, Ганна Іванаўна, вось вам вада, а я пабегла на завод. Кучар. // Пачаць хутка адступаць, уцякаць. Немцы не вытрымалі нечаканага ўдару танкістаў, пабеглі. Мележ.

2. Пачаць хутка рухацца (пра неадушаўлёныя прадметы, з’явы). Пабеглі языкі агню. Самалёт пабег па полі. □ «Масквіч», скрануўшыся з месца, зноў хутка пабег па вуліцы, абганяючы пешаходаў. Шахавец. // Аб уяўным руху прадметаў, міма якіх чалавек рухаецца сам. Стары падводзіў эшалон да станцыі. Збоку пабег зараснік. Уперадзе, з-за ўзгорка выпаўзалі чырвоныя камніцы станцыі. Мележ. // Працягнуцца, пралегчы (пра дарогу, сцежку і пад.). На карпусы завода, на шашу, якая пабегла адсюль на поўдзень, апала адліга. Грамовіч.

3. З’явіўшыся, узнікшы, пачаць разыходзіцца, цягнуцца, слацца ў нейкім кірунку. Не мінула і хвіліны, як паплавок маёй вуды з сілаю даў нырца. Толькі кругі ад яго пабеглі на чыстай люстраной вадзе. Якімовіч. З-пад крутога борта лодкі раптам пабеглі бурбалкі. Гамолка. // перан. Часта з’яўляцца, змяняючы адна другую (пра думкі). Няхай думкі мае пабягуць чарадой. Колас.

4. Пацячы, паліцца. Ударыў гром і поруч з гэтым Пабег ручай, за ім другі. Лужанін. Ледзь рукою дакрануўся крана — з-пад яго струмень вады пабег... Непачаловіч. // Пераліцца цераз край пры кіпенні. Малако пабегла.

5. перан. Пачаць хутка праходзіць, мінаць (пра час). І так пабеглі гады, адзін за адным. Расце мой сын — як клас, так вяршок. Ракітны.

•••

Мурашкі пабеглі па спіне (скуры, целе) гл. мурашка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)