Verbum

рэля́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж. (уст.).

Пісьмовае данясенне аб дзеяннях войск.

Пераможныя рэляцыі (таксама перан.: шумныя паведамленні пра поспехі; іран.).

самату́жнічаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. Займацца саматужным промыслам.

2. перан. Рабіць што-н. хатнім прымітыўным спосабам.

|| наз. самату́жніцтва, -а, н.

сверб, -у, м.

1. Адчуванне казытлівага нервовага раздражнення скуры.

2. перан. Нецярплівае жаданне чаго-н., імкненне да чаго-н.

Пісьменніцкі с.

скамячы́ць, -мячу́, -ме́чыш, -ме́чыць; -ме́чаны; зак., што.

1. гл. камячыць.

2. перан. Сказіць, сапсаваць.

С. даклад.

|| незак. скаме́чваць, -аю, -аеш, -ае.

спарахне́лы, -ая, -ае.

1. Які згніў, ператварыўся ў труху.

Спарахнелыя дошкі.

2. перан. Пра чалавека: састарэлы, драхлы.

|| наз. спарахне́ласць, -і, ж.

талмуды́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

1. Паслядоўнік вучэння, выкладзенага ў Талмудзе, і тлумачальнік Талмуда.

2. перан. Начотчык, схаласт.

то́рны, -ая, -ае.

Пра дарогу: наезджаны, гладкі, роўны.

Т. шлях.

Ісці па торнай дарожцы (таксама перан.: выбраць звычайны шлях, неарыгінальнае рашэнне).

траскатня́, -і́, ж. (разм.).

1. Працяжны трэск, шум, стук.

Т. кулямёта.

2. перан. Бясконцая балбатня, пустыя размовы.

У вершы многа траскатні.

уго́лас, прысл.

1. Так, што чутно іншым, гучна, голасна.

Чытаць у.

2. перан. Адкрыта, на людзях.

Заявіць пра што-н. у.

укаране́лы, -ая, -ае.

1. Які пусціў глыбока карэнне.

2. перан. Які трывала замацаваўся дзе-н., усталяваўся (пра погляды, звычкі).

Укаранелыя звычкі.