узвалачы́, ‑лаку, ‑лачэш, ‑лачэ; ‑лачом, ‑лачаце, ‑лакуць; пр. узвалок, ‑лакла, ‑ло; зак., каго-што.

Разм.

1. Падняць наверх што‑н. цяжкае, грувасткае; усцягнуць. Узвалачы мех на воз. □ Нехта вулей узвалок на верхавіну. Лобан. // Намагаючыся, з цяжкасцю ўзвезці куды‑н. Але вось конь узвалок сані на горку і пайшоў лягчэй, мы нават пачалі адставаць. Дамашэвіч.

2. З цяжкасцю паставіць на ногі. Леапольд Гушка сяк-так узвалок каня на ногі і павёў дадому. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

промя́ть сов.

1. (продавить) праці́снуць, прадушы́ць;

промя́ть дно кастрю́ли праці́снуць (прадушы́ць) дно кастру́лі;

2. (заставить побегать, походить) спец. прамя́ць, размя́ць;

промя́ть ло́шадь прамя́ць (размя́ць) каня́; (не дать отечь) разг. прамя́ць, размя́ць;

промя́ть но́ги прамя́ць (размя́ць) но́гі;

3. (некоторое время) прамя́ць; (промесить) прамясі́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

beréiten

I

1.

vt

1) падрыхто́ўваць, рыхтава́ць

2) гатава́ць (страву)

3) прычыня́ць; учыня́ць

2.

(sich)

(zu D) рыхтава́цца (да чаго-н.)

II

* vt

1) аб’язджа́ць (каня)

2) аб’язджа́ць ко́нна (мясцовасць)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

osadzić

зак.

1. пасяліць;

2. прызначыць; пасадзіць;

osadzić w więzieniu — пасадзіць у турму;

3. насадзіць, асадзіць;

osadzić siekierę — асадзіць сякеру;

4. спыніць, асадзіць;

osadzić konia — асадзіць (спыніць) каня

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Ex verbis fatuus, pulsu cognoscitur olla

Дурня пазнаюць па словах, а гаршчок ‒ па ўдару.

Дурака узнают по словам, а горшок по удару.

бел. Відзіш карову спераду, каня ззаду, а дурня з усіх бакоў. Па латках пазнаць скупога, а па смеху дурнога. Знаць пана па халявах.

рус. Осла познаёшь по ушам, а дурака ‒ по словам. Знать сову по перьям, сороку по языку, осла по ушам, медведя по когтям, а дурака по речам. Из пустой клетки ‒ или сыч, или сова; из пустой головы ‒ пустые слова. У дурака дурацкая и речь.

фр. A fol ne faut point de sonnette (Дураку совершенно не нужен звонок).

англ. A bird is known by its note, and a man by his talk (Птицу узнают по песне, а человека ‒ по речам).

нем. Den Esel kennt man an den Ohren, an der Rede den Toren (Осла знают по ушам, по речам ‒ дурака).

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)

утрыма́ць¹, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак.

1. каго-што і чаго. Трымаючы, не даць упасці каму-, чаму-н.

Не ўтрымаў вясло ў руках.

2. што. Захаваць, зберагчы.

У. свае пазіцыі.

У. у памяці.

3. што. Пакінуць, не аддаць частку чаго-н. пры выплаце (афіц.).

У. дваццаць рублёў з зарплаты.

4. каго (што). Затрымаўшы, спыніць ці прымусіць застацца.

У такое надвор’е дзяцей у хаце не ўтрымаеш.

У. каня.

5. каго (што) ад чаго. Не даць зрабіць што-н.

У. ад неабдуманага ўчынку.

6. што і чаго. Не даць праявіцца чаму-н.

Слёз было не ў.

|| незак. утры́мліваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. утры́мліванне, -я, н. (да 1, 2, 4 і 6 знач.) і утрыма́нне, -я, н. (да 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

смакта́ць, смакчу́, смо́кчаш, смо́кча; смакчы́; незак., што.

1. Губамі і языком уцягваць у рот што-н. вадкае праз вузкую адтуліну ў чым-н.

С. малако.

2. Пра насякомых і некаторых жывёлін: усмоктваць у сябе што-н. вадкае пры дапамозе спецыяльных органаў.

Пчала смокча нектар з кветкі.

Авадні смокчуць кроў каня.

3. Трымаць у роце, размінаючы, размякчаючы губамі, языком і змочваючы слінай.

С. цукар.

4. Трымаючы што-н. у роце, рабіць смактальныя рухі языком і губамі.

С. соску.

С. лапу.

С. люльку (курыць).

5. перан., звычайна безас. Выклікаць тупы боль.

Смокча пад грудзямі.

◊

Смактаць кроў з каго-н. — мучыць, прыгнятаць каго-н., здзекавацца з каго-н.

|| наз. смакта́нне, -я, н.; прым. смакта́льны, -ая, -ае (да 1—4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

saddle

[ˈsædəl]

1.

n.

1) сядло́ n.

2) падсядзёлак -ка m.

3) го́рная седлаві́на

2.

v.t.

1) сядла́ць (каня́)

2) абцяжа́рваць; быць абцяжа́раным

He is saddled with too many jobs — Ён абцяжа́раны ро́знымі заня́ткамі

•

- be in the saddle

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

аб’е́здзіць

1. beréisen vt;

аб’е́здзіць уве́сь свет die gánze Welt beréisen;

аб’е́здзіць уве́сь го́рад die gánze Stadt ábfahren*;

аб’е́здзіць усі́х сваяко́ў álle Verwándten áufsuchen;

2. (каня) éinfahren* vt, beréiten* vt; гл абкатаць

2.аб’е́здчык м

1. (работнік лясніцтва) (beríttener) Fórstwächter;

2. (коней) Beréiter m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

аб’е́здзіць сов.

1. объе́здить, изъе́здить;

а. усё навако́лле — объе́здить (изъе́здить) все окре́стности;

2. (приучить к езде — лошадь) объе́здить, нае́здить, вы́ездить;

а. маладо́га каня́ — объе́здить (нае́здить, вы́ездить) молодо́го коня́;

3. (испытать пробной ездой) обката́ть;

а. машы́ну — обката́ть маши́ну;

4. (укатать дорогу ездой) нае́здить, обката́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)