małżeństwo

н.

1. шлюбная пара; сужэнства;

2. шлюб;

zawrzeć małżeństwo — узяць шлюб; ажаніцца; пабрацца;

unieważnić małżeństwo — скасаваць шлюб; разысціся; развесціся;

3. шлюбнае жыццё

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

rodzinny

rodzinn|y

1. сямейны;

życie ~e — сямейнае жыццё;

zasiłek ~y — дапамога па доглядзе дзіцяці;

2. родны;

kraj ~y — родная старонка, родны край

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

uczynić

uczyni|ć

зак. кніжн. зрабіць;

~ł ruch głową — ён паварушыў галавой; ён зрабіў рух галавой;

~ć życie piekłem — ператварыць жыццё ў пекла

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

да́чны Sómmerhaus-; sich auf ein Wóchenendhaus [Sómmerhaus] bezíehend;

да́чны сезо́н Féri¦enzeit f -;

да́чны цягні́к Vórortzug m -(e)s, -züge;

да́чнае жыццё Lándleben n -s, Lében in der Sómmerfrische;

да́чны пасёлак Féri¦ensiedlung f -, -en;

да́чнае ме́сца Sómmerfrische f -;

да́чная мэ́бля Campingmöbel [´kɛm-] pl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

ма́сленіца​II ж (свята) Fástnachtswoche f -, -n; Fásching m -s, -e і -s;

◊ яму́ не жыццё, а ма́сленіца er lebt wie die Máde im Speck;

не ўсё кату́ ма́сленіца es ist nicht álle Táge Sónntag [Kírmes, Wéihnachten]; man kann nicht álles háben

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

пуцёўка ж Beórderung f -, -en, Beórderungsschein m -(e)s, -e; Ábordnung f -, -en (на работу і г. д.); Fáhrbefehl m -s, -e (шафёрская);

пуцёўка ў санато́рый die Éinweisung [der Éinweisungsschein] in ein Sanatórium, Sanatóriumseinweisung f -, -en;

◊ пуцёўка ў жыццё Fáhrschein [Éintrittskarte] ins Lében

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

даасі́зм

(ад даа)

1) адзін з кірункаў старажытнакітайскай філасофіі, паводле якога прырода і жыццё людзей падпарадкаваны не волі неба, а закону, які існуе па-за свядомасцю чалавека;

2) адна з кітайскіх рэлігій, якая ўзнікла ў 2 ст. да н. э.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

скале́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак.

1. каго. Учыніць каму‑н. цяжкае калецтва, зрабіць калекам. Адмаўчалася Зося. Не пікнула нават, абы толькі паляжаць яшчэ дзянёк, каб не скалечыць сябе на ўсё жыццё. Крапіва. [Савасцянчык:] — Кінуць жывёлу на дажджы... Хамут жа намокне, вы ж каня скалечыце, пакуль да сваёй Лонвы даедзеце. Пташнікаў. // што. Сапсаваць што‑н., пашкодзіць. І мы парашылі машыну разбіць, скалечыць так, каб ні адна дэталь не магла быць скарыстана. Шамякін. [Лора:] — Тыя прафесары, што вучылі мяне, скалечылі мой голас назаўсёды. Вітка.

2. перан.; што. Маральна знявечыць, сапсаваць. Скалечыць душу. □ Спрактыкаваны педагог, .. [Адам Юр’евіч] добра ведаў, што дзіцячы розум вельмі лёгка можна скалечыць няправільным выхаваннем, і стараўся, каб яго дзеці з маленства пранікаліся павагай да людзей працы. Майхровіч. З болем гляджу на чалавека, якога знявечыла, скалечыла жыццё, і хочацца яму памагчы. Вярцінскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ру́сло ср.

1. рэ́чышча, -шча ср., ручво́, -ва́ ср.; ло́жа, -жа ср.;

ру́сло вы́сохшей реки́ рэ́чышча (ручво́) вы́сахлай ракі́;

2. перен. ход, род. хо́ду м., ручво́, -ва́ ср.;

жизнь вошла́ в норма́льное ру́сло жыццё пайшло́ нарма́льным хо́дам.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

покуша́ться несов. рабі́ць зама́х; (пытаться) спрабава́ць, рабі́ць спро́бу; (вознамериваться) наме́рвацца, рабі́ць наме́р; (посягать) ква́піцца; асме́львацца што-не́будзь зрабі́ць;

покуша́ться на чью́-л. жизнь рабі́ць зама́х на чыё-не́будзь жыццё;

покуша́ться на чужо́е добро́ ква́піцца на чужо́е дабро́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)