2. Невялікае адгароджанае месца для жывёлы (Дубр., Кобр.).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
сутьII(3-е лицо мн. настоящего времени от глаг. «быть») книжн. ёсць; (являться) з’яўля́ецца; (это) гэ́та;
львы и ти́гры суть хи́щные живо́тные ільвы́ і ты́гры — гэ́та драпе́жныя жывёлы;
◊
(э́то) не суть ва́жно (гэ́та) не (так) ва́жна.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
pound
I[paʊnd]
n., pl. pounds or (esp.coll.) pound
1) фунт -а m. (адзі́нка вагі́)
2) фунт -а m. (грашо́вая адзі́нка)
II[paʊnd]1.
v.
1) мо́цна сту́кацца, калаці́ць (напр. у дзьве́ры)
2) калаці́цца (пра сэ́рца)
3) таўчы́(на мя́згу ці парашо́к)
4) ця́жка ісьці́; бе́гчы, тупаце́ць
2.
n.
1) біцьцё n.
2) мо́цны ўда́р
III[paʊnd]
n.
1) ме́сца трыма́ньня бяздо́мнай жывёлы
2) заго́н -у m. (для жывёлы)
3) informal турма́f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
маладнякм.
1. (маладыя жывёлы, птушкі) Júngtiere pl; Júngvieh n -(e)s (скаціна); Júngvögel pl (птушкі); Júngwild n -es (дзічына);
2. (лес) Júngholz n -es; Júngwald m -es, -wälder;
3.разм. (моладзь) júnge Léute, Júgend f -
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Пісаг і піса́га, піся́г і пісяга, пісёгі, пісоґі, пісяге́, піцо́гі, пісога, піса́к ’шрам’, ’значная драпіна’ (ТСБМ, Янк. 1; рагач., Арх. ГУ; Сл. ПЗБ; маладз., Янк. Мат.), піса́к ’шрам ад рога ці пугі на скуры жывёлы’ (гродз., З нар. сл.), піса́га ’шрам’ (капыл., Нар. словатв.); піса́г, піса́га, піся́г, піся́га, пісу́га, піса́к ’шрам на скуры жывёлы’ (ЛА, 1); пісагі́ ’пацёкі на вокнах’ (люб., ЛА, 4), піса́гі ’рагі’, ’сляды на дрэнна вымытай кашулі’ (пух., шальч., Сл. ПЗБ). Утвораны пры дапамозе суфіксаў ‑agъ, ‑ʼagъ, ‑aga, ‑ʼaga, ‑ogъ і інш. ад дзеяслова *pisati > піса́ць (гл.). Сюды ж пісега́вы ’паскаваты па масці’ (мазыр., З нар. сл.), пісяга́ты — назва масці (з вузкімі палоскамі іншага колеру) (Янк. 3.), піся́жыць ’пугай наносіць шрамы’ (Шат., Янк. 3.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
аніге́на
(н.-лац. onygena)
сумчаты грыб сям. анігенавых, які развіваецца на рагах і капытах буйной рагатай жывёлы, коней, авечак, пер’і птушак, выклікае гідроліз рагавога рэчыва.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
антрапафо́бы
(ад антрапа- + -фоб)
расліны і жывёлы, якія не пераносяць змены ўмоў існавання пад уплывам дзейнасці чалавека, напр. адоніс, кавыль не церпяць узмоцненай пасьбы, касьбы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
археацыя́ты
(ад археа- + гр. cyathos = кубак)
марскія жывёлыкембрыйскага перыяду з вапняковым шкілетам у выглядзе кубка, якія вялі прымацаваны спосаб жыцця і нярэдка ўтваралі рыфы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
кранія́льны
(ад гр. kranion = чэрап)
анат. чарапны, галаўны, размешчаны на падоўжнай восі цела чалавека або жывёлы бліжэй да галавы (пра які-н. орган); проціл.каудальны.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
лакамо́цыя
(ад лац. locus = месца + motio = рух)
сукупнасць каардынаваных рухаў, пры дапамозе якіх чалавек і жывёлы перамяшчаюцца ў прасторы разнавіднасці — хада, палёт, плаванне і інш.).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)