пісьмо́ва прысл гл пісьмовы

1.пісьмо́в|ы

1. schríftlich;

у пісьмо́ваай фо́рме schríftlich;

пісьмо́ваы іспы́т schríftliche Prüfung;

2. (які служыць для пісання) Schreib-;

пісьмо́ваы стол Schréibtisch m -es, -e;

пісьмо́ваыя прыла́ды Schréib¦utensili¦en pl;

пісьмо́ваы прыбо́р Schréibzeug n -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

літарату́рны

1. literárisch;

літарату́рны твор literárisches Werk;

літарату́рны во́браз literárische Gestált;

літарату́рная спа́дчына literárischer Náchlass;

2. (які адпавядае нормам літаратурнай мовы) hóchsprachlich; literatúrsprachlich;

літарату́рная мо́ва Hóchsprache f -;

літарату́рная няме́цкая мо́ва Hóchdeutsch n, das Hóchdeutsche (sub), das Schríftdeutsche (sub) (кніжная мова)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

навуча́льны (які мае дачыненне да вучобы) Léhr-, Únterrichts-, Schul-; Stúdi¦en-, Bíldungs-;

навуча́льная ўстано́ва Bíldungseinrichtung f -, -en;

навуча́льны год Léhrjahr n -(e)s, -e (на прадпрыемстве), Schúljahr n (у школе), Stúdi¦enjahr n (у ВНУ);

прарэ́ктар па навуча́льнай рабо́це Proréktor für Stúdi¦enangelegenheiten

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

ная́ўны

1. (які маецца) vorhánden; (якім можна карыстацца) verfügbar; zur Verfügung stéhend;

2. эк bar; Bar-;

за ная́ўны раз лі́к gégen Bárzahlung, gégen bar;

ная́ўныя гро́шы гл гатоўка;

3.: вайск ная́ўны склад Personálbestand m -(e)s; Efféktenbestand m, Íst-Bestand m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

ручны́

1. Hand-;

ручны́ гадзі́ннік Ármbanduhr f -, -en;

ручны́ бага́ж Hándgepäck n -(e)s; вайск ручна́я грана́та Hándgranate f -, -n;

ручны́ кулямёт léichtes Maschínengewehr (скар LMG);

2. (які робіцца ўручную):

ручна́я пра́ца Hándarbeit f -; manu¦élle Árbeit;

ручны́м спо́сабам mit der Hand

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Зато́рыч ’выраз, паз, у які ўстаўляецца дно бочкі’ (Мат. Гом.). Параўн. утора ’тс’, рус., укр. утор, польск. wątor, чэш. útor і г. д. Прасл. ǫtorъ. Чэш. дыял. zátor ’падмыты бераг’. Форма заторыч пацвярджае корань тор‑ у слове утора (гл.); тор‑ суадносяць з церці < ter‑//tьr‑ (Фасмер, 4, 175), прычым Махэк., (672) указвае, што ён меў значэнне ’рэзаць’ (ст.-чэш. tříti). Заторыч утворана з суф. ‑ыч < ‑ičь, які далучаўся да аддзеяслоўнай з чаргаваннем галоснага асновы *zator‑. Час утварэння слова няясны. Параўн. зачыр.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Калада́н, колодан ’гаспадарчы нож з драўлянай ручкай’ (ТС). Дакладных адпаведнікаў з суфіксацыяй ‑ан няма. Бліжэйшыя паралелі: укр. колодач ’вялікі нож’, ’нож, які носяць у ножнах па поясе’, зах.-укр. колодачик, рус. дан., тульск. колодей ’вялікі кухонны нож з драўлянай ручкай’, хоць у гэтым прыкладзе суфіксацыя не вельмі тыповая для такіх утварэнняў. Параўн., аднак, рус. смал. колодейка ’невялікі абрубак дрэва, цурбан’, дзе суфіксацыя, магчыма, генетычна суадносіцца з папярэдняй. Матывацыя ўтварэнняў празрыстая — ’нож, які ўбіваецца ў калодку’ (у адрозненне ад нажоў з тронкамі).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Маньку́т 1 ’манюка’ (Янк. 1, Янк. БП), маньку́ха, маньку́ціха ’ілгуха’ (Янк. 3.). З польск. mańkut, mańka ’ляўша’, якое змяніла семантыку: ’леварукі’ > ’які робіць не па-сапраўднаму’ > ’які хлусіць, падманвае’. Параўн. і польск. zażyć kogo z mańki ’ашукаць, падмануць, пажартаваць’. Польск. mańka, mańkut узыходзяць да італ. manca ’левая рука’.

Маньку́т 2, маньку́та ’чучала, падобнае да цецерука, пры дапамозе якога палешукі лавілі цяцерак (Эр эм., Кіркор; браг., Нар. Гом.). У выніку семантычнага пераносу з манькут 1 (гл.), якое, аднак, асацыіравалася з бел. мані́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

outgoing [ˈaʊtgəʊɪŋ] adj.

1. тавары́скі, дружалю́бны; спага́длівы, чу́лы;

an outgoing personality ужы́ўчывы/тавары́скі чалаве́к, лёгкі чалаве́к/хара́ктар

2. які́ ідзе ў адста́ўку;

the outgoing president прэзідэ́нт, тэ́рмін яко́га на пасту́ зака́нчваецца

3. выхо́дны;

outgoing phone calls выхо́дныя тэлефо́нныя званкі́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

conspicuous [kənˈspɪkjuəs] adj. прыкме́тны, кі́дкі, які́ кідаецца ў во́чы;

a conspicuous failure я́ўны права́л, я́ўная няўда́ча;

a conspicu ous success ве́льмі вялі́кі по́спех;

make oneself conspicuous звярта́ць на сябе́ ўва́гу

♦

be conspicuous by one’s absence вызнача́цца сваёй адсу́тнасцю

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)