псіхаідэало́гія, ‑і, ж.

Сукупнасць псіхічных і ідэалагічных рыс (погляды, ідэі і пад.), якія характарызуюць чалавека, грамадства, клас. Псіхаідэалогія мяшчанства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пупаві́на, ‑ы, ж.

Шнурападобны орган, які злучае зародак чалавека або жывёлы з арганізмам маці.

•••

Адарваць з пупавінай гл. адарваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рубі́ла, ‑а, н.

Прылада працы першабытнага чалавека з каменя міндалепадобнай формы, патоўшчанага і закругленага ў аснове, завостранага на канцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

яснаба́чанне, ‑я, н.

Паводле містычных уяўленняў — цудадзейная, незвычайная здольнасць прадбачыць, распазнаваць будучае і з’явы, якія недаступны ўспрыманню звычайнага чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

per capita [pəˈkæpɪtə] adj. лацін. на душу́ насе́льніцтва; на чалаве́ка;

Per capita income fell sharply last year. У мінулым годзе рэзка знізіўся даход на душу насельніцтва.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

viper [ˈvaɪpə] n.

1. ядаві́тая змяя́

2. lit. змяя́, гадзю́ка, га́дзіна (пра чалавека)

♦

cherish/nurse/warm a viper in one’s bosom прыгрэ́ць змяю́ на грудзя́х

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Аршэ́нец ’нязлосная лаянка да блізкага чалавека’ (тураў., Выгонная, вусн. паведамл.). Няясна, магчыма, ад ліг. aršùs ’суровы; благі’, ’горшы’ (LKŽ, Фрэнкель, 16–17) і яго паходных (ařšiai, aršỹn), але супраць геаграфія.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вадзянікі́ ’стан непрытомнасці’ (Касп.). Звязана з вадзяні́к ’дух, які жыве ў вадзе або ў лесе’: перанос назвы духа на стан чалавека. Параўн. кадук ’злы дух’ і кадук ’эпілепсія, падучая хвароба’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

éckig

a

1) з вугла́мі

2) неачэ́саны, нязгра́бны (пра чалавека)

~ wérden — вы́йсці з сябе́, стаць рэ́зкім

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

знясла́віць (каго, што) сов. обессла́вить, опозо́рить, опоро́чить, осла́вить; (подвергнуть издевательству) надруга́ться (над кем, чем);

з. сумле́ннага чалаве́ка — обессла́вить (опозо́рить, опоро́чить, осла́вить) че́стного челове́ка; надруга́ться над че́стным челове́ком

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)