вадабо́язь, ‑і, ж.

Хвароба чалавека або жывёлы, якая перадаецца ад шалёнай жывёлы і суправаджаецца немагчымасцю глытаць вадкасць; шаленства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)