назаго́ртваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
1. чаго. Загарнуць у адно месца вялікую колькасць чаго‑н. Назагортваць попелу ў ямку.
2. каго-чаго. Ахінуць, абгарнуць з усіх бакоў многае.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
напланава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак., што і чаго.
Разм. Запланаваць нейкую колькасць чаго‑н. Напланаваць работы. □ — Ты мне зубы не загаварвай. Скажы, што ты там яшчэ напланаваў. Няхай.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паарфава́ць, ‑фую, ‑фуеш, ‑фуе; зак., што.
1. Ачысціць арфай усё або вялікую колькасць чаго‑н. Паарфаваць усё збожжа.
2. і без дап. Арфаваць некаторы час. Паарфаваць некалькі гадзін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
патро́іцца, ‑троіцца; зак.
Павялічыццаў тры разы. [Раўбіч:] — Шкада, што ў часе вайны нас было замала, каб ударыць у тыл... Але за тры гады вайны колькасць нашых паплечнікаў патроілася. Караткевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чамярва́, ‑ы, ж.
Абл. Пра вялікую колькасць дзяцей. — От, чамярва, — быццам жалячыся, ужо гаварыў стары мне. — Ці ты крычы, ці ты прасі іх [дзяцей] — усё роўна ратунку няма. Ракітны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
алігацукры́ды
(ад аліга- + цукрыды)
вугляводы, якія пры гідролізе распадаюцца на невялікую колькасць монацукрыдаў, да а-аў належаць, напр., дыцукрыды.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
бе́здань ж
1. (глыбіня) Ábgrund m -(e)s, -gründe, Kluft f -, Klüfte, Schlund m -(e)s, Schlünde;
2. (вялікая колькасць) Únmenge f -, -n, Únmasse f -, -n
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
intake [ˈɪnteɪk] n.
1. набо́р (колькасць прынятых на працу, вучобу і да т.п.)
2. спажыва́нне;
sugar intake спажыва́нне цу́кру;
food intake рацыён
3. : an intake of breath уды́х
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
*Ашу́шак, ошу́шокъ ’кусок хлеба’ (Серб.), ошушэк (зах.-палес., Вешт., 393). Ад асушак (шляхам прыпадабнення с да ш), гл. Лекс. Палесся, 121; да фанетыкі і семантыкі параўн. балг. шу́шка ’крышка, малая колькасць чаго-небудзь’; згодна з Младэнавым, 696, з су́шка (ад сух ’сухі’).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Кры́шка 1 ’века, накрыўка’ (ТСБМ, Нар. сл., Жыв. сл., Сцяшк.). Гл. крыша.
Кры́шка 2 ’патэльня, на якой пякуць паляніцы’ (Доўн.-Зап., ПП). Гл. крышка 1.
Кры́шка 3 ’малая колькасць’ (Кліх). Да крыха (гл.).
Кры́шка 4 ’смерць, канец’ (ТСБМ). Метафарычны перанос ад крышка 1.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)