Бру́знуць ’шмат спаць; таўсцець, паўнець’ (Юрч.), бру́зла ’той, хто многа спіць; распаўнелы чалавек’ (Юрч.). Рус. брю́згнуть ’апухаць, набракаць’. Фасмер (1, 224) з няпэўнасцю параўноўвае з славен. brjȗzga ’снег, як растае’. Бернекер (96), Праабражэнскі (1, 48), Шанскі (1, Б, 206) думаюць, што рус. словы брюзга́, брюзжа́ть, брюзга́ть маглі даць вытворнае са значэннем ’напухаць’ (параўн. слав. *bręk‑ гучаць’; ’набухаць, набракаць’). Параўн. і брусяне́ць ’успухаць’ (гл.). Бел. бру́знуць < *бру́згнуць (*брузкнуць).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Дані́на ’даніна’ (БРС, Нас.). Гэта слова можна лічыць вытворным ад прасл. *danь ’тс’. Аднак і форма *danina, магчыма, таксама ўжо была прасл. (*danina: параўн. укр. дани́на, рус. дани́на, польск. danina, серб.-харв. да̀нина). Гл. Трубачоў, Эт. сл., 4, 187. Фармальна гэта ўтварэнне фармантам ‑n‑ ад da‑ ’даць, даваць’, але Трубачоў (там жа, 188) дапускае больш складаную гісторыю гэтага слова (магчыма, што тут гетэраклітычныя варыянты *dor‑; *don‑).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
трэ́шчына ж Riss m -(e)s, -e; Sprung m -(e)s, Sprünge (на посудзе); Rínne f -, -n (на лёдзе);
◊ даць трэ́шчыну éinen Riss bekómmen*
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
заро́к м разм:
даць заро́к sich (D) fest vórnehmen*;
узя́ць з каго-н заро́к j-m ein Verspréchen ábnehmen*, j-m éinen Eid áuferlegen
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
во́ля ж
1. Wílle(n) m -(n)s, -(n);
мець сі́лу во́лі Wíllenskraft besítzen*;
чалаве́к з мо́цнай во́ляй ein wíllensstarker Mensch;
лю́дзі до́брай во́лі Ménschen guten Willens;
праяві́ць до́брую во́лю guten Wíllen zéigen [an den Tag légen];
па до́брай во́лі fréiwillig, aus fréien Stücken;
2. (свабода) Fréiheit f -;
адпусці́ць на во́лю каго-н j-m die Fréiheit geben*, j-n fréilassen* аддз, j-n auf fréien Fuß sétzen;
даць во́лю рука́м hándgreiflich wérden;
даць во́лю пачу́ццям sich (D) séinen Gefühlen Luft máchen;
даць во́лю сляза́м séinen Tränen fréien Lauf lássen*;
даць по́ўную во́лю дзіця́ці dem Kind séinen Wíllen [séine Fréiheit] lássen*;
зда́цца на во́лю перамо́жцы sich auf Gnáde und Úngnade ergében*;
во́ляю лёсу zúfällig, der Zúfall wóllte es…
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
зго́да, -ы, ДМ -дзе, ж.
1. Станоўчы адказ, дазвол на што-н.
Даць згоду на што-н. З чыёй-н. згоды.
Маўчанне — знак згоды (прыказка).
2. Аднадумнасць, агульнасць пунктаў гледжання.
Прыйсці да згоды.
3. Сяброўскія адносіны, аднадушнасць.
Жыць у згодзе.
4. безас., у знач. вык. Дамовіліся, пярэчанняў няма.
Ну, што, з.? Едзем разам?
◊
У згодзе з чым (кніжн.) — тое, што і ў адпаведнасці з чым-н.
Дзейнічаць у згодзе з прынятым рашэннем.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
зжы́ць, зжыву́, зжыве́ш, зжыве́; зжывём, зжывяце́, зжыву́ць; зжыў, зжыла́, -ло́; зжы́ты; зак.
1. каго (што) з чаго і без дап. Стварыўшы невыносныя ўмовы, не даць жыць каму-н. дзе-н.
Зжылі злоснікі добрага чалавека.
З. са свету (змучыць чым-н.).
2. што. Пазбавіцца ад чаго-н., выкараніць у сабе што-н.
З. недахопы.
3. Пражыць (жыццё, многа гадоў і пад.).
Чалавек жыццё зжыў, а розуму не набраўся.
|| незак. зжыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
присво́ить сов.
1. (завладеть чужим) прысво́іць, прыўла́шчыць;
присво́ить нахо́дку прысво́іць (прыўла́шчыць) знахо́дку;
2. (присудить, наделить чем-л.) прысво́іць, нада́ць; (дать) даць;
присво́ить зва́ние прысво́іць (нада́ць) зва́нне.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
zalecić
зак.
1. парэкамендаваць;
2. даручыць; даць указанне;
3. прапісаць;
zalecić kurację — прапісаць курс лячэння
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
przysięga
przysięg|a
ж. прысяга; клятва;
pod ~ą — пад прысягай;
złożyć ~ę — даць прысягу, прысягнуць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)