прэзерваты́ў, ‑тыва,
1.
2. Прыстасаванне, якое прымяняецца
[Ад лац. praeservare — папярэджваць, засцерагаць.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прэзерваты́ў, ‑тыва,
1.
2. Прыстасаванне, якое прымяняецца
[Ад лац. praeservare — папярэджваць, засцерагаць.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
псеўдапо́дыі, ‑ый;
Часовыя тонкія адросткі пратаплазмы, якія выпускаюцца целам шматлікіх прасцейшых жывёлін
[Ад грэч. pseudes — выдуманы і pous (podos) — нага.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пыласо́с, ‑а,
Апарат
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
радыётэлефо́н, ‑а,
Сукупнасць перадавальнай і прыемнай апаратуры
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
раскі́двальнік, ‑а,
1. Той, хто займаецца раскідваннем чаго‑н.
2. Прыстасаванне
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ратава́льны, ‑ая, ‑ае.
Прызначаны
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рудні́к, ‑а,
Сістэма збудаванняў
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рэйту́зы, ‑аў;
1. Вузкія штаны ў абцяжку (першапачаткова
2. Жаночыя або дзіцячыя звычайна доўгія вязаныя штаны.
[Ад ням. Reithosen.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сальфе́джыо,
1. Вакальнае практыкаванне — спяванне нот з вымаўленнем іх назваў.
2. Вучэбная дысцыпліна, прызначаная
[Іт. solfeggio.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
святлодальнаме́р, ‑а,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)