zapiekły

zapiekł|y

1. запечаны; спечаны; ~а krew — запечаная кроў;

~е wargi — сасмяглыя вусны;

2. перан. пякучы;

~а nienawiść — пякучая нянавісць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zarodek

zarod|ek

м.

1. зародак, эмбрыён;

2. перан. зародак; зачатак; пачатак;

tłumić w ~ku — душыць у зародку (у самым пачатку)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zatonąć

zatoną|ć

зак.

1. затануць, патануць;

statek ~ł — судна патанула;

2. w czym перан. патануць у чым; паглыбіцца ў што

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zawiązać

зак.

1. завязаць;

zawiązać krawat — завязаць гальштук;

zawiązać rozmowę — завязаць (пачаць) размову;

2. перан. утварыць; заснаваць;

zawiązać stowarzyszenie — заснаваць таварыства

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zawracać

незак.

1. паварочваць; вяртаць;

zawracać kogo z drogi — вяртаць каго з дарогі;

2. вяртацца;

zawracać głowę перан. марочыць (дурыць) галаву

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

przypływ, ~u

м.

1. прыліў;

przypływ morza — марскі прыліў;

przypływ energii перан. прыліў энергіі;

2. тэх. паступленне;

przypływ pary — паступленне пары

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wątek, ~ku

wąt|ek

м.

1. тэкст. уток;

2. перан. нітка, матыў;

~ek opowiadania — сюжэт апавядання;

~ek rozmowy — матыў (нітка) размовы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

parzyć

parzy|ć

незак.

1. парыць;

~ć herbatę — заварваць (запарваць) гарбату;

2. апарваць, апарвацца;

3. перан. пячы;

pokrzywa parzyć — крапіва пячэцца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

źdźbło

źdźbł|o

н.

1. сцябло; саломінка; былінка;

~o zbóż/traw — сцябло збожжа/травы;

2. перан. крыху;

ani ~a — ні крошкі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

drogowskaz, ~u

м.

1. паказальнік дарог;

2. перан. узор; прыклад; маяк;

służyć komu za drogowskaz — служыць каму ўзорам; быць каму маяком

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)