1. Агульнапрыняты парадак, правіла, якое здаўна ўкаранілася ў быце народа або пэўнай грамадскай групы. На стол пакласці ўсё, што ёсць, — Такі ўжо звычай наш спрадвечны.Сіпакоў.Ёй зусім не хацелася хаваць сваёй радасці, але такі ўжо быў звычай: маладой непрыгожа быць на вяселлі празмерна вясёлай...Васілевіч.
2. Прывычны спосаб дзеяння; прывычка. Дубравіна мела звычай неяк нібы нядбала пакідаць на сябе касынку ці шалік.Карпюк.— А я маю звычай пасля абеду шпацыраваць і сядзець не хачу, — і, заклаўшы рукі назад, пачала шпацыраваць па зале.Мядзёлка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
велічыня́, ‑і; мн. велічыні, ‑чынь; ж.
1. Памер, аб’ём, працягласць чаго‑н. Стол сярэдняй велічыні. □ Знадворку.. хата сапраўды мела.. прыстойны выгляд і нават сярод іншых вызначалася сваёй велічынёй і свежасцю.Зарэцкі.Звер гэты быў незвычайнае велічыні.Колас.
2. Колькасць чаго‑н.; сума; лік. Велічыня зарплаты. Велічыня асігнаванняў.
3.Спец. Усё тое, што можна вымераць, злічыць. Пастаянная велічыня. Зменная велічыня. Натуральная велічыня. Абсалютная велічыня.
4.перан. Пра што‑н. выдатнае ў тых ці іншых адносінах. Джордж Лоўрэнс у гэты час быў даволі прыкметнай велічынёй сярод чыкагскіх мастакоў.Васілевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пячу́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Рмн. ‑рак; ж.
1. Невялікая ніша ў сцяне печы. У хаце, пад вялікай рамкай з фотакартачкамі, стаяў стол, засланы белым .. абрусам.. Насупраць, у кутку — печ з мноствам пячурак.Сіняўскі.
2. Невялічкая печка. У рэдакцыйным пакоі няўтульна і холадна. Гудзе чыгунная пячурка.Хведаровіч.У зямлянцы нічога не змянілася: па-ранейшаму пахла травамі, зімою весела шумеў у пячурцы агонь.Васілеўская.
3.Абл. Ніша збоку прыпечка, куды заграбаюць вуголле, попел. Маці загрэбла ў пячурку вуголле і ў куток печы паставіла два невялічкія гаршкі.Галавач.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хварту́х, ‑а, м.
Абл.
1. Рабочае адзенне ў выглядзе куска тканіны, скуры, брызенту пэўнага фасону і памеру, якое падвязваюць спераду, каб засцерагчы ад забруджвання сукенку, спадніцу, касцюм. Нявестка сабрала ў хвартух відэльцы, лыжкі, чаркі і выйшла.Кавалёў.Мама і стол заслала настольнікам, і хату разы два перамяла, і хвартух новы падвязала.Брыль.Сам Міхал ужо не працуе — працуюць яго чатыры сыны, якія стаяць пры горнах, — кожны ў скураным хвартуху...Пестрак.
2. Скураная, брызентавая, палатняная покрыўка, запона, што засцерагаюць машыны, механізмы і пад. ад пылу, бруду.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
oprzeć
зак.
1.o co аперці, абаперці аб што, на што;
oprzeć drabinę o ścianę — аперці драбіны аб сцяну;
2.na czym абаперціся, аблакаціцца на што;
oprzeć łokcie na stole — аблакаціцца на стол
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
узбі́цьсов.
1. (наколотить ударами) наби́ть; (на остриё, рукоятку) насади́ть;
у. абру́ч на бо́чку — наби́ть (насади́ть) о́бруч на бо́чку;
у. тапо́р на тапары́шча — наби́ть (насади́ть) топо́р на топори́ще;
2.разг. (с усилием надеть что-л.) натяну́ть, напя́лить;
3. (вспенить) взбить;
у. смята́нку — взбить сли́вки;
4. (сделать рыхлым, пушистым) взбить;
у. паду́шку — взбить поду́шку;
5.разг. (высоко положить одно поверх другого) взгромозди́ть;
узбі́ў на стол крэ́сла, а на крэ́сла скры́нку — взгромозди́л на стол стул, а на стул я́щик;
6. (раздробив) снять;
у. асфа́льт — снять асфа́льт
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кало́вішча Гразкае месца (Стол.).
□ ур. Каловішча каля в. Кароцічы Стол.
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
верхалёдзіца
1. Вада паверх лёду на рацэ (Рэч., Стол.). Тое ж верхалод, верхалодзіца (Стол.), верхалёдка (Рэч.).
2. Лёд на рацэ, які намярзае паверх асенняга ледаставу (Жытк., Рэч., Стол.). Тое ж верхалод (Стол.), верхалёдка (Рэч.), верхалодзіца (Стол.).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
thump
[Өʌmp]1.
v.t.
1) біць, сту́каць
He thumped the table with his fist — Ён біў кулако́м аб стол
2) гру́каць
3) informal біць, лупі́ць, лупцава́ць
2.
v.i.
1) гвалто́ўна бі́цца (пра сэ́рца)
2) ступа́ць, ісьці́ цяжко́й хадо́ю
3.
n.
1) стук -у m., цяжкі́ ўда́р
2) гук ад уда́ру, сту́ку
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
veneer
[vəˈnɪr]1.
v.t.
1) абліцо́ўваць, фанерава́ць
to veneer a pine desk with oak — абліцава́ць хваёвы пісьмо́вы стол дубо́вай фане́рай
2) паліва́ць (по́суд)
2.
n.
1) фане́ра f.
2) абліцо́ўка f.
a veneer of ivory — абліцо́ўка са слано́вае касьці́
3) Figur. во́нкавы вы́гляд; пака́з наво́нкі
a veneer of piety — паказна́я пабо́жнасьць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)