оконча́ние ср.
1. (действие) заканчэ́нне, -ння ср., сканчэ́нне, -ння ср.;
2. (конец) кане́ц, род. канца́ м.;
3. грам. канча́так, -тка м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
незале́жны незави́симый; незави́сящий;
~ная дзяржа́ва — незави́симое госуда́рство;
па незале́жных ад мяне́ прычы́нах — по незави́сящим от меня́ причи́нам;
○ н. стан — грам. действи́тельный зало́г
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
самасто́йны в разн. знач. самостоя́тельный;
~ная дзяржа́ва — самостоя́тельное госуда́рство;
с. чалаве́к — самостоя́тельный челове́к;
~нае дасле́даванне — самостоя́тельное иссле́дование;
с. сказ — грам. самостоя́тельное предложе́ние
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
усе́чаны
1. прич. усечённый; обру́бленный; подру́бленный;
2. прил., в разн. знач. усечённый;
у. ко́нус — мат. усечённый ко́нус;
~ныя прыме́тнікі — грам. усечённые прилага́тельные
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
Кава́дла ’жалезная падстаўка асобай формы для ручной коўкі металу’ (БРС, ТСБМ, Дэмб., Жыв. сл., Касп.; лаг., КЭС; Мал., Нар. словатв., Сержп. Грам., Сцяц., Сцяц. БНС, Шат., Янк. БФ), кувадло ’тс’ (Мядзв., Нас.), ’бабка’ (Сержп. Земл.). Паводле суфіксацыі — запазычанне з польск., дзе да прасл. kovadlo < kovati, гл. Слаўскі, 3, 19–21.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ме́тка, мётка ’тонкі пруток, на які нанізаны жывыя ўюны, засмажаныя пасля гэтага перад чалеснікамі печы’, ’нізка дробнай рыбы’ (Эр., Маш., ТС, Нар. Гом., Крыв., Янк. 1; глус., КЭС), мёдка ’тс’ (Сержп. Грам.). У выніку кантамінацыі лексем мята́ць ’надзяваць’ (параўн. рус. намётка ’фастрыгаванне’, серб.-харв. мѐтати ’надзяваць’) і ве́тка, вець ’пруток’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Панца́к ’круглыя ячныя крупы; суп з такіх круп’ (ТСБМ, Шат., Касп., Сцяшк.), панса́к (Др.-Падб., Сержп. Грам., Сцяшк., З нар. сл.), панца́к, панса́к, пэнца́к (Сл. ПЗБ) ’тс’, па́нцыр ’жалобная каша’ (Сцяшк. Сл.). Запазычанне з польск. (Шат., 200) дыял. pęcak (агульна-польск. pęczak), якое ад pęcznieć ’набракаць, напухаць’ (гл. Брукнер, 408).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Médium
n -s, -di¦en
1) ме́дыум
2) фіз. асяро́ддзе
3) грам. сярэ́дні стан
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Pluráletantum
Pluráliatantum
m -s, -s грам. назо́ўнік, які́ ўжыва́ецца то́лькі ў мно́жным лі́ку
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
regíeren
1. vt
1) пра́віць, кірава́ць
2) грам. кірава́ць
2. vi панава́ць, валада́рыць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)