Verbum

жураўляня́ і жураўлянё, -ня́ці, мн. -ня́ты, -ня́т, н.

Птушаня жураўля¹.

журба́, -ы́, ж.

Пачуццё смутку, суму, тугі, душэўнай прыгнечанасці.

журбо́та, -ы, ДМ -бо́це, ж.

Тое, што і журба.

журбо́тны, -ая, -ае.

1. Ахоплены журбою, сумны, маркотны.

Журботная песня.

Журботныя вочы.

2. Які выклікае журбу, сум (пра час, выгляд чаго-н. і пад.).

Журботная цішыня балот.

|| наз. журбо́тнасць, -і, ж.

журлі́вы, -ая, -ае.

Сумны, маркотны.

Журлівая песня.

|| наз. журлі́васць, -і, ж.

журна́л, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Кніга або сшытак для перыядычнага запісу падзей, здарэнняў і пад.

2. Школьная кніга для рэгістрацыі прысутнасці, уліку паспяховасці вучняў і запісу пройдзенага за дзень матэрыялу па адпаведных прадметах праграмы.

Класны ж.

|| прым. журна́льны, -ая, -ае.

Ж. запіс.

журналі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Літаратурны работнік, які займаецца журналістыкай.

|| ж. журналі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

|| прым. журналі́сцкі, -ая, -ае.

журналі́стыка, -і, ДМ -тыцы, ж.

1. Літаратурна-публіцыстычная дзейнасць у газетах, часопісах, на радыё, тэлебачанні.

Займацца журналістыкай.

2. зб. Перыядычныя выданні.

Беларуская ж.

журча́ць і журчэ́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -чы́ць; незак.

1. Пра ваду: пераліваючыся, ствараць аднастайныя булькатлівыя гукі.

Пад гарой журчаў ручаёк.

2. перан. Аднастайна, ціха гучаць (пра гутарку).

|| наз. журча́нне, -я, н.

журы́, нескл., н., зб.

Група спецыялістаў, якая прысуджае ўзнагароды і прэміі на конкурсах, выстаўках, спаборніцтвах.

Ж. балетнага конкурсу.

Судзейскае ж.