Verbum

натхне́нне, -я, н.

1. Стан творчага ўздыму.

Вершы пішуцца ў хвіліны натхнення.

2. Душэўны ўздым, захапленне.

Гаварыць з натхненнем.

натхні́цца, -ню́ся, -ні́шся, -ні́цца; -німся, -ніце́ся, -ня́цца; зак.

Адчуць натхненне; прыйсці ў стан душэўнага ўздыму.

|| незак. натхня́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.

натхні́ць, -ню́, -ні́ш, -ні́ць; -нім, -ніце́, -ня́ць; -нёны; зак., каго-што.

1. Выклікаць натхненне, творчы ўздым.

Залатая восень натхняе паэтаў.

2. Выклікаць душэўны ўздым, заахвоціць да якіх-н. дзеянняў

Н. на напісанне верша.

Н. на подзвіг.

|| незак. натхня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

натхня́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто натхняе.

|| ж. натхня́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

наты́каць, -аю, -аеш, -ае, зак., чаго.

1. Уваткнуць што-н. у якой-н. колькасці.

Н. іголак у падушачку.

2. Расставіць, размясціць дзе-н. (разм.).

Н. сцяжкоў на карце.

3. і што. Накалоць (разм.).

Н. слівы перад варкай.

|| незак. натыка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

натыка́ць¹ гл. наткнуць.

натыка́ць² гл. наты́каць.

наўга́д, прысл.

Не будучы цвёрда ўпэўненым; як выйдзе, як прыйдзецца.

Сказаць н.

Ісці н.

наўгало́п, прысл.

Наўскач, галопам; вельмі хутка.

Каня гнаў н.

наўдалу́ю, прысл.

Вельмі смела, безразважна.

Кінуцца н.