task

[tæsk]

1.

n.

зада́дзеная пра́ца, зада́ньне n.; абавя́зак -ку m.

2.

v.t.

1) дава́ць зада́ньне; нагружа́ць пра́цай

2) абцяжа́рваць; напру́жваць

Lifting the heavy box tasked him beyond his strength — Падня́ць цяжку́ю скры́нку было́ яму́ не пад сі́лу

•

- take to task

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

veto

[ˈvi:toʊ]

1.

n., pl. -toes

1) вэ́та, n., indecl.

2) пра́ва вэ́та

2.

v.t.

1) наклада́ць вэ́та

2) не дазваля́ць, не дава́ць зго́ды

His parents vetoed his plan to buy a motorcycle — Яго́ныя бацькі не далі зго́ды купі́ць матацы́кл

•

- veto power

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

yield

[ji:əld]

1.

v.t.

1) прыно́сіць; дава́ць

The land yields a good harvest — Зямля́ дае́ до́бры ўраджа́й

2) саступа́ць; паддава́цца; здава́цца

to yield the way — саступі́ць даро́гу

2.

n.

1) ураджа́й -ю m.

2) прыбы́так -ку m.

3) здабы́так -ку m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

buy [baɪ] v. (bought)

1. купля́ць, набыва́ць;

buy fame with one’s life здабы́ць сла́ву цано́й жыцця́

2. падкупля́ць, дава́ць ха́бар;

buy electors падкупля́ць вы́баршчыкаў

buy in [ˌbaɪˈɪn] phr. v.

1. купля́ць, выкупля́ць на аўкцыёне

2. скупля́ць а́кцыі

3. запаса́цца, закупля́ць у запа́с

buy off [ˌbaɪˈɒf] phr. v. адкупі́цца (ад канкурэнтаў, шантажыстаў і да т.п.)

buy out [ˌbaɪˈaʊt] phr. v. выкупля́ць до́лю

buy up [ˌbaɪˈʌp] phr. v. скупля́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Erfólg

m -(e)s, -e по́спех; вы́нік

ein dúrchschlagender ~ — по́ўны по́спех

mit ~ — з по́спехам

~e zéitigen — дава́ць вы́нікі

etw. zum ~ bríngen* — дасягну́ць по́спеху ў чым-н.

den ~ áusbauen [áusweiten] — разві́ць по́спех

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

ergében

*

I

1.

vt дава́ць (у выніку)

2.

(sich)

1) атры́млівацца, выхо́дзіць, выяўля́цца

2) здава́цца, скара́цца

3) прысвяці́ць сябе́, аддава́цца

es ergáb sich, dass… — аказа́лася, што…

II

a адда́ны; пако́рлівы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

schwören

* vt, vi

1) кля́сціся, прысяга́ць

bei séiner Éhre ~ — кля́сціся сваі́м го́нарам

Тréue ~ — кля́сціся ў ве́рнасці

2) прысяга́ць, дава́ць прыся́гу

3) (zu D) аб’яўля́ць сябе́ прыхі́льнікам (каго-н., чаго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

stíften

vt

1) засно́ўваць

2) ахвярава́ць

3) рабі́ць, твары́ць (дабро), (с)прычыні́ць (зло)

Fríeden ~ — прыміры́ць, заміры́ць

Zwíetracht ~ — се́яць зва́дкі [разла́д]

~ géhen* — vi разм. (крадко́м) уцяка́ць, дава́ць лататы́ [ця́гу]; адві́льваць, ухіля́цца ад рабо́ты

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Vóllmacht

f -, -en паўнамо́цтва, даве́ранасць

~en ertéilen [gében*] — дава́ць паўнамо́цтвы

j-n mit úneingeschränkten [wéitgehenden] ~en áusstatten — надзялі́ць каго́-н. неабмежава́нымі [шыро́кімі] паўнамо́цтвамі

in ~ zéichnen — падпі́сваць па паўнамо́цтву [даве́ранасці]

éine ~ vórlegen — пада́ць [прадста́віць] даве́ранасць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Муці́ць, муці́ці, муці́цца, мутэ́тэ, муты́ты, муті́ті ’рабіцца мутным, каламуціцца’ (ТСБМ, Нас., Бяльк., Сл. ПЗБ, Ян.), ’паласкаць адзенне’ (віл., Сл. ПЗБ), ’не даваць спакою, трывожыць’, ’разводзіць плёткі’, ’узбураць, каламуціць’, ’хлусіць, падманваць’, ’цягнуць на рвоту, быць у стане млосці’, ’хварэць на жывот (пра парасят, калі іх аднімуць ад маткі)’ (ТСБМ, Нас., Бес., Выг. дыс., Сл. бел. фраз.; пруж., Бел. хр. дыял.; палес., З нар. сл., Нар. лекс., Сл. Брэс., Шатал., Сл. ПЗБ, ТС). Укр. мути́ти, рус. мути́ть, польск. mącić, н.-луж. muśis, в.-луж. mucić, чэш. moutiti, ст.-чэш. mútiti, славац. mútiť, славен. motíti, серб.-харв. му́тити, макед. мати, балг. мътя, ст.-слав. мѫтити. Прасл. mǫtiti — ітэратыў да męsti ’збіваць з панталыку’ > мяце́ж (гл.) — роднасны да ст.-інд. manthayati, mā̆thayati ’трасе, перашкаджае’, mathnā́ti, mánthati, máthati, авест. mant‑ ’мяшае, боўтае; сукае, круціць’, ст.-ісл. modull ’тачыла’, а таксама (з іншай ступенню вакалізму) літ. mentùris, mentùrė ’калатоўка’ (Міклашыч, 189; Бернекер, 2, 44; Траўтман, 181; Фасмер, 3, 18; Махэк₂, 355; Бязлай, 2, 197).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)